Búnaðarrit - 01.01.1915, Qupperneq 7

Nokkur orð um æðarvörp,
Æðarvarp Vér íslendingar búum við margskonar
sem at- lífsskilyrði og margskonar atvinnuvegi, og
vinnnvcgur. þegar á alt er litið og alt talið, þá eru
hér ílestar atvinnugreinar, sem í öðrum ná-
iægum löndum tiðkast, nema skógarhögg, aldina-uppskera,
kornrækt og námugröftur; er þó námugröftur þegar til
hér á landi (silfurberg) og hann arðsamur. — Og
hver veit nema hinir atvinnuvegirnir opnist líka, „þegar
aldir líða“. Alt er hér í smáum stíl, svo sem von er;
vér erum fáir og fátækir, strjálir og stórgallaðir að
ýmsu leyti. Einn er þó atvinnuvegur sá hér í landi, er
vér höfum fram yflr flestar nálægar þjóðir, og það er
œðarœktin. Það er atvinnuvegur, sem er ánægjulegastur
allra atvinnuvega og um leið arðsamastur, ef vel er á
haldið. Að vísu getur náttúran gert atvinnuvegi þess-
um glundroða, á Norðurlandi, með ísi og annari grimmri
óáran; en við þeim náttúrufyrirbrigðum er ekki hægt
að sporna, enda verða þau sjaldan þessum atvinnuvegi
til meins, og fer það betur. Atvinnuvegi þessum hefir
verið alt of lítill gaumur gefinn til þessa. Það er að
eins einn og einn maður á stangli, sem stundar hann.
1 Skagafjarðarsýslu munu þeir eigi ná tveimur tugum,
bændurnir, sem hafa haft mannrænu í sér til að koma
á hjá sér æðarvarpi; og af þossum fáu mönnum eru
þó einir flmm, sem hvergi eiga land að sjó. Þetta sýnir
ekki mikinn áhuga á atvinnuveginum, því að í sýslunni
1