Búnaðarrit - 01.01.1915, Qupperneq 14

8
BÚNAÐARRIT
um fúlu eggin og bölsótast yfir þeim ; kenna þeir svo
vesalings æðunum um það, sem þeir eru sjálfir valdir
að. Eg get jafnvel ímyndað mór, að ónæði það, sem
fuglinn verður íyrir úti á rúmsjó, eftir að egg hans hafa
frjóvgast og áður en hann sezt i varplöndin, hafi mikil
áhrif á eggjafjölda þann, sem hann verpur, og þá eigi
síður á vansköpun eggjanna. Og það ætti æðarfugla-
drepirnir að hugsa um, að þeir eigi að eins drepa æð-
irnar og særa, heldur verða þeir einnig að líkindum þess
valdandi, að margar þúsundir æðarfuglalífa fara forgörð-
um svo, að enginn hefir þeirra not. Það vita allir þeir,
sem um það hafa hugsað, að snöggar geðbreytingar
mæðranna hafa ákallega mikil áhrif á fóstrin ; og þegar
dauðans angist gagntekur fugl þann, er gengur mefr
frjóvguð egg, má geta nærri, að slikt hlýtur að hafa
áhrif á eggið sjálft, á meðan það er fast á eggjastokkn-
um. Það vill oft til, að öll eggin í sama hreiðri verða
fúl, jafnvel þó skilyrði sé hin sömu fyrir hendi frá æð-
arinnar hálfu eins og hinum æðunum: þurt og hiýtt
hreiður, nægur dúnn, næði og nægilega langur útung-
unartími. Hvernig stendur nú á þessu? Mér þykir trú-
legast, að öli þessi egg hafl að einhverju leyti verið van-
sköpuð frá móðurlífi. En það vita ailir, sem hafa veitt
nokkra eftirtekt því, sem gerist í kringum þá, að fóstur
getur náð fullnm þroska, hvað stærð snertir, þó það a&
öðru leyti só vanskapað og óhæft til iifsþróunar. Er
mjög ótrúlegt, að öll egg sama fuglsins hafi verið óhæf
til ungamyndunar, þegar þau frjóvguðust í fyrstu; og
liggur þá næst að hugsa, að móðirin hafi orðið fyrir
einhverjum geysimikium geðshræringum, á meðan hún
„gekk með", og þetta hafi svo valdið því, að öll eggin
dóu. Og eiga æðarfugla-skotvargarnir þar mestan og
ijótastan hlut að máli.