Búnaðarrit - 01.01.1915, Qupperneq 21

BÚNAÐARRIT
15
ungalausar, en aftur eru sumar með 10 unga og þaðan
af fleiri; eg hefi stundum talið 30 unga með einni æði;
stundum eru 2 eða 3 æðir í félagi með stóra hópa af
ungum.
Vitanlegt er það, að ein æður á óhægra með að
gæta 30 unga en þriggja eða fjögurra, en við því verður
eigi gert. Náttúran hagar nú uppeldi unganna, vernd
þeirra og varðveizlu, á þenna hátt, og er ekki hægt að
taka fram fyrir hendurnar á henni i þessu starfi.
Satt er það, að ungarnir eiga marga óvini, þegar
þeir eru komnir úr varplandinu, en þó er skarfurinn
verstur og veiðibjallan. En bót er þó sú í máli, að
ungarnir eru næmir fyrir ófriðnum, þegar hann er í nánd,
og iæra líka fljótt að forðast hættuna. Eg man eftir því,
að eg sá einu sinni skrítinn skinnaleik á miili æðarunga
og skarfs. TJnginn var að einangrast frammi á sjó,
skamt frá landi, og skarfurinn var að synda æðilangt
frá honum. Alt í einu sá eg, að skarfurinn t.eygði álk-
una og kom auga á ungann. Hugði hann sér gott til
glaðnings og lagði af stað í áttina til ungans, en ung-
inn hafði líka komið auga á skarfinn og hafði gætur á
sér. Þeger skarfurinn átti eftir ofurlítinn spöl að ung-
anum, stakk hann sér í áttina til hans, og ætlaði sér
að gleypa hann, um leið og hann kæmi upp; þetta fann
unginn á sér, og um leið og skarfurinn stakk sér, hélt
hann af stað í mesta ofboði og synti svo sem 10 faðma.
Að ofurlítilli stundu liðinni kom skarfurinn upp, einmitt
á blettinum, þar sem unginn var fyrst; en nú var hann
allfjarri. Þegar skarfurinn sá, hvernig komið var, stakk
hann sér aftur, og — unginn á sprettinn um leið; og
svona gekk það koll af kolli í sex skifti. Loksins leidd-
isf skarfinum þetta þóf og synti á braut af vígvellinum,
en æðarunginn varð eftir, rósamur, eins og ekkert hefði
til tíðinda borið. Það fer nú ekki ætíð svona vel fyrir
litilmagnanum, þegar hann er að verjast ofureflinu, en
í þetta skifti varð vörnin að gagni.