Búnaðarrit - 01.01.1915, Síða 22

16
BÚNAÐARRIT
Þó mesti fjöldi æðarunga láti lífið fyrir vargfugli
og vondu brimi, þá ætti nóg að vera eftir fyrir því, til
viðhalds og fjölgunar æðarfuglinum, ef verstu óvinirnir
léti þá í friði; en verstu óvinir æðarfuglsins — verri en
fuglvargur, verri en stórbrim, verri en sjálfur skaut-
konungurinn, ísinn — eru veiðiþjófarnir, æðarfugladrep-
irnir i mannsmynd. Og vil eg nú minnast nokkuð frekar
á þá menn.
Veiðiþjófar. Veiðiþjófarnir eða æðarfugladrepirnir í
manns mynd, eru verstu vargarnir, sem
æðarfuglinn á. Og þeir eru þeim mun verri en hinir
vargarnir, sem áður eru nefndir, að veiðiþjófunum er
gefin skynsemi, til að stjórna gerðum sínum, en fugl-
varginum ekki. Fuglvargurinn fylgir blindri náttúrufýsn
og drepur til þess, að verða ekki hungrinu að bráð; en
mannvargurinn drepur fyrst og fremst til að drepa
og þessu næst til að skaða aðra og skemma atvinnuveg
þeirra. Fuglvargurinn stundar heiðarlega atvinnu með
því að drepa æðarfuglinn, en mannvargurinn stundar
óheiðarlega atvinnu með því að hafa það starf með
höndum.
Eg sagði, að mannvargurinn eða veiðiþjófarnir stund-
uðu óheiðarlega atvinnu, með því að drepa æðarfuglinn,
og það er satt; með þessu starfi brjóta þeir landslög og
rétt, og hver sá, sem það gerir, getur tæplega talist
heiðarlegur maður. Og veiðiþjófunum er sama, þó þeir
drepi ekki nema sumt í hópnum, sem þeir skjóta á. Og
þeim er líka sama, þó flestir eða allir hinir fuglarnir í
hópnum særist og deyi svo síðar aumkunarlegum sára-
dauða úti á sjó eða uppi í fjörum. En þeim er ekki
sama, ef þeir vita fyrir víst, að þeir hafi hvorki sært né
diepið neitt með skot.inu. Nei — um það stendur þeim
ekki á sama. Því glaðari eru þeir, því fleiri æðarfugla
sem þeir drepa og særa, og glaðastir mundi þeir verða,
ef þeir gæti útrýmt með öllu æðarfuglinum; þá gæti