Búnaðarrit - 01.01.1915, Blaðsíða 52

46
BÚNAÐARRIT
Þegar landið er dágott, vill það til, að lömbum er
slátrað í Skotlandi 4 mánaða gömlum, án þess að vera
alin sérstaklega. Bg reyndi rækilega að leita mér upp-
lýsinga um, hversu mikill þyngdarmunur væri á kjöti
grásnoppunganna og svarthöfðalambanna á þessum aldri,
er lömbin höfðu lifað við sömu kjör frá fæðingu.
Upplýsingar um þetta fókk eg hjá slátrurum, ei- kaupa
lömbin og selja svo kjötið. Þeir kváðu muninn vera
um 4^/2 kiló (10 pund ensk).
Skozkir bændur hafa mikinn arð af þessari kyn-
blöndun, og sláturféð þar í landi er aðallega þessir kyn-
blendmgar, sem fargað er 3—12 mánaða gömlum.
Af lifandi þyngd gera þeir 55—66°/o kjöt og nýrmör.
Hér á iandi fjölgar altaf dilkum, sem slátrað er á
haustin. Hér er því bráðnauðsynlegt að hafa sams-
konar aðferð til að fá dilkana vænni. Auðveldasta leiðin
til þess er að flytja Leicester-fé hingað frá Skotlandi.
Við getum hugsað okkur, hvernig blönduninni skyldi
hér hagað.
Nú heflr einhver bóndi 130 ær. Bað ætti að vera
nóg fyrir hann að hafa 2 hrúta, sinn af hvoru kyni,
íslenzkan hrút handa 50, en útlendan hrút handa 80 —
vissara er nú að hafa 1 hrút til vara. — Handa islenzka
hrútnum velur bóndinn beztu ærnar, og velur iíflömb
þar út af, en selur öll kynblendingslömbin til slátrunar.
Sennilegt er að ærnar, sem ættu að fæða kyn-
blendingslömbin, þyrftu heldur meira fóður, er liði á
meðgöngutímann, og svo eftir burðinn þar til er lömbin
yrðu komin á græn grös. Þó hafa skozkir bændur sagt
mér, að furðu lítið bæri á því, að ærnar með kynblend-
ingslömbin bæru sig ver á vorin, og það hefi eg séð
þar sjálfur. í góðum vorum mundu þessi lömb torga
betur úr ánum, svo að lömb og ær þrifust betur.
Svarthöfðaærnar á Skotlandi eru allar hyrndar; þó
eru grásnoppungarnir allir kollóttir, eins og föðurkynið.
Eg geng því út frá því, að það mundi verða hið sama