Búnaðarrit - 01.01.1915, Qupperneq 53

BÚNAÐARRIT
47
hór, kynblendingarnir allir kollóttir, þótt ærnar væru
hyrndar. Því er ekki hætt við, að ánum gengi ver að
komast frá þeim lömbum. Lömb þessi mundu verða
mjög auðþekkileg frá hinum hreinkynja. Það yrði því
hægara fyrir menn að velja vandlega úr fénu til lífs, ef
þess væri gætt, að nota islenzka hrúta handa beztu ánum.
Nú vikjum við málinu aftur til bóndans, er hafði
180 ærnar, og athugum hversu mikið meira hann fékk
fyrir kynblendingana að haustinu.
Mér þykir nú sennilegt, að munurinn á kjöti lamb-
anna hér, 4 mánaða gamalla, yrði ekki minni en í
Skotlandi, eða 4% kiló. Yitanlega yrði munurinn upp
og ofan eftir landgæðunum, og þar sem hagalönd eru
hér bezt, get eg hugsað mér að hann yrði langt um
meiri. Gerði nú hver dilkur bóndans 4V2 kíló meira
af kjöti, mundi gæran verða að minsta kosti einu kilói
þyngri. Með því að reikna kjötið á 56 aura og gæruna
á 80 aura hvert kiló, yrði munurinn kr. 3,32. Nú geri
eg ráð fyrir 77 lömbum undan þessum 80 ám. Munur-
inn yrði þá allur: 77X3 32=kr. 255,64. Enda þótt
munurinn yrði að eins 2 kr. á lambi, munaði það þó
154 krónum á þessum 77 lömbum.
Það liggur því i augum uppi, að bóudinn hefði ár-
lega mikinn hag af þessu, enda þótt hann kostaði eitt-
hvað meiru upp á fóður á þessum ám í sumum vorum,
og keypti útlenda hrútinn eitt sinn á hverjum 6—7
árum nokkuð dýrari en íslenzkan, og kostaði eitthvað
meira til fóðurs honum.
Eg álít nú réttara að gera áætlunina um muDÍnn
á lömbunum öðruvísi.
Feitt og fulloiðið Leicester-fé gefur um 70°/o í kjöti
og nýtmör, af iifandi þunga. En feitt og fullorðið islenzkt
fé gefur um 50°/0. Dilkar hér gefa um 44—45% kjöt
og mör, og er þá netjan talin með. Fjöldinn af dilkum
hér á iandi vigtar á fæti 35 kíló. Ef gengið er út frá,