Búnaðarrit - 01.01.1915, Qupperneq 65

BÚNAÐARRIT
59
upprunnin, og láta rannsaka ull af fé, böðuðu úr öllum
baðtegundum, sem við notum, og þá engu síður þeim,
sem lítið eru notuð annarstaðar.
Tilraunir með baðlyfin ættu að fara fram við bún-
aðarskóla eða sauðfjárkynbótabú. En ullina ætti að fá
rannsakaða hjá ullarverksmiðjum erlendis, nema ef ein-
hver innlendur maður setti sig inn í þær rannsóknir, er
væri nú það bezta.
Ef svo eitthvert baðlyf reyndist skaðlegt, ætti að
banna að nota það.
Hrossasala.
Það er mái, er þarf hér lagfæringar við. Verðið á
hestunum er mikils til of lágt. Það kemur til af tvennu.
Hrossaræktin er svo skamt á veg komin, og verzlunin
með þá er í einstakra manna höndum, innlendra og út-
lendra. Og það sem verst er, milliliðirnir frá seljanda
til kaupanda eru oft þrír og stundum fjórir, en allir verða
að hafa nokkuð fyrir snúð sinn. En rétta verðinu er
haldið ieyndu.
Mér finst þetta geti alls ekki gengið svona lengur.
Bændur verða að hefjast hér handa. Láta sam-
vinnufélögin annast hrossasöluna og vinna betur að kyn-
bótum hestanna. Um fram alt verður þess að gæta,
að nota að eins fullorðna og fallega fola til undaneldis.
En hér er ögn öðru máli að gegna. Þrátt fyrir sam-
þyktir hér að lútandi láta menn ijóta og óvalda fola
ganga lausbeizlaða og auka kyn sitt.
Það þyrfti að stofna hér hestaræktarfélög, er héldu
ættartölubók1), og næðu yfir heilar sýslur eða stærri svæði.
Á hverju félagssvæði ættu að vera tvennskonar girð-
ingar, til þess að hægt væri að hafa reiðhestakyn og
dráttarhesta- eða áburðarhestakyn hvort í sínu lagi.
Eftir því sem vegir aukast hér og vögnum fjölgar, verður
1) Það or efni í sérstakt mál.