Búnaðarrit - 01.01.1915, Qupperneq 75

Nokkur orð um byggingar.
Oss er stórum að fara fram í húsagerð. Það má
sjá glöggan mun með ári hverju, þó mikið, mjög mikið,
vanti á til þess, að alt sé sem skyldi.
Pyrstu steinsteypuhúsin reyndust víða mjög illa.
Þau voru köld og rakasöm, og kvað svo mjög að þessu,
að ýmsir fengu algerða ótrú á þessu byggingarefni.
Orsökin var sú, að bæði var steypuveggurinn miklu
kaldari en flestir höfðu ætlað og steypan lítt vatnsheld.
Nú vitum vór, að einfaldir steypuveggir eru of kaldir
fyrir sveitabýli vor.
Vér vitum, að lofthol í veggjum er næsta lítil
trygging gegn kuldanum, þó betri sé en ekki.
Vér höfum rekið oss á, að steypan fer mjög eftir
því, hversu verkið er unnið, og að mesta áhætta fylgir
því, að hafa ekki einn alvanan trúan mann við stein-
smíði á hverju húsi.
Vér vitum, að steypt ibúðarhús verður að þilja
innan og helzt nota auk þess tróð, ef þau eiga að verða
hlý, en að hins vegar má fá þau svo hlý sem vera skál,
með því að hafa tróðlagið nægilega þykt.
Þá má og fullyrða, að þó steypunni fylgi sá voða-
galli, að hún dregur ákaft vatn í sig, þá má þó fá hana
fullþétta, ef efni er gott, vinnan vel af hendi leyst og
sement ekki sparað um of.
Það er því enginn vafi á því, að vér getum gert
steinsteypuhús vor traust, hlý og rakalaus. Þetta er þó