Hlín - 01.01.1934, Qupperneq 47

Hlín
45
Heilsa.
(Úr heilbrigðismálaumræðuin á fundi S. N. K. á Sigluf. 1933).
Frá fyrstu æsku minnist jeg þess, hve jeg var hrii'-
in af því að hitta eldra fólk, sem með hraustu og
glaðlegu útliti færðu manni heim sanninn um það, að
æskuna hefði það varðveitt og ekki látið tímans tönn
grafa undan þeim grundvelli, sem góðir foreldrar
höfðu lagt í æsku.
Jeg er hrædd um, að margur eyði þeim sjóði fyrir
aldur fram, sem jeg tel hverjum manni nauðsynlegast-
an, en það er heilsa, bæði andleg og líkamleg. Enginn
hefur leyfi til að eyða honum löngu fyrir tímann meö
heimskulegri hegðun og kæruleysi.
í stað þess strax í æsku að finna til þess að til eru
heimilisbönd, sem hver og einn ætti sem lengst að
meta og halda í tengslum, brýst æskugleðin út og vill
sem fyrst ná í þær lindir, sem hún telur sjer hollastar
og hollari en áminningar foreldranna. Endar þetta
venjulegast með því, að lífsnautnirnav bera allt ann-
að ofurliða, slíta jurtina upp úr jarðveginum og koma
losi á allt heimilislíf, svo heilsan er í hættu stödd.
Jeg er sannfærð um það, að margt heilsuleysið og
öfugstreymið í lífinu stafar af ljettúð og skakkri
stefnu, sem æskumaðurinn tekur, þegar hann leggur
út í lífið. Æskumaðurinn ætti þó að muna það, aö
enginn á sig sjálfur að öllu leyti. Það taka margir,
bæði beint og óbeint þátt í heilsuleysinu, auk harm-
anna sem það veldur, fylgir því vinnutjón, fjárútlát
og margt fleira kemur þar til greina.
Þegar heilsuleysið ber að dyrum, eru það sem oft-
ast læknar og fræðimenn, sem taka til sinna ráða,
gefa reglur hvernig takast megi að vinna bug á sjúk-
dómnum og forðast og verjast endurtekningum. Þetta