Hlín - 01.01.1934, Qupperneq 61

Hlín
59
Ein ax þessum lánsmönnum virðist mjer ólöf á
Egilsstöðum vera, konan sem »Hlín« flytur nú mynd
af og sem verður 100 ára í haust. Margir munu hugsa
til hennar og minnast hennar á aldarafmæli hennar.
Er það og ekki undarlegt, þar sem hún hefur verið
ekki aðeins swnvferdamaáar, heldur og sanwerkammS-
w þriggja kynslóða, og hefur nálega um hálfrar ald-
ar skeið dvalið á því heimili, sem vera mun einna víð-
frægast og góðkunnast á íslandi.
Það eru því ekki Austfirðingar einir, sem þekkja
og kannast viö ólöfu á Egilsstöðum og minnast henn-
ar, heldur og fólk víðsvegar um land, eða flestir þeir,
sem komið hafa að Egilsstöðum á undanförnum ár-
um og verið gestir á heimili tengdasonar hennar, Jóns
sálaða Bergssonar og dóttur hennar, frú Margrjetar
Pjetursdóttur. — Á fáum sveitabæjum á íslandi getur
að líta meiri mannvirki og myndarbrag, en á Egils-
stöðum á Völlum. Þó gæti jeg trúað því, að langferða-
manninum yrði ekki starsýnast ámannvirkin þar, held-
ur á fólkið sjálft, og líklegast þætti mjer, að mynd
langömmunnar mótaðist skýrast í hugum þeirra. —
Jeg býst við, að mörgum sje það minnisstætt, er þeir
sáu þessa konu í l'yrsta skifti og kyntust henni. Jeg
hef oft verið stödd á Egilsstöðum, ásamt fleiri gest-
um á heimili frú Margrjetar. Þar er æfinlega skemti-
legt að vera, en oft hefur mjer þó fundist það eins
og miðpunktur samkvæmisins, þegar Ólöf Bjarna-
dóttir kom inn í stofuna. Uppáhaldsmyndin mín af
henni er frá þeim augnablikum og þar vil jeg nú
reyna að leiða hana fram fyrir augu lesandans. Gest-
irnir eru búnir að sitja dálitla stund, í fjörugum sam-
ræðum við húsmóðurina. Þá er hurðinni lokið upp og
inn kemur öldruð kona, há vexti og tíguleg, hvít fyrir
hærum og fríð sýnum og með þessa djúpu mannúð
og glöðu ró í yfirbragöi og fasi, sem reynslan ein og