Dvöl - 01.10.1938, Qupperneq 50

288
D V Ö L
Fjallasvanurinn
Eftir Liam O’Flaherty
Fjallasvanurinn gekk fram og
aftur á ísnum í námunda við sef-
hólmann, þar sem maki hans lá
dauður. Hún hvíldi upp við barm-
inn á hreiðrinu þeirra, óvandaðri
dyngju úr leðju og samansnúnu
grasi, sem lá dálííið ofar en vatns-
borðið, en yfir slútti hávaxið sef-
grasið eins og sóltjald. í dauða-
stríðinu hafði hún reynt að kbm-
ast upp á hreiðurbarininn og ætl-
að að ;nota hálsinn sem vogar-
stöng til þess að lyfta máttvana
knoppnum. Nú lá hálsinn stirðn-
aður yfir barminn, hlykkjóttur
eins og hvít slanga, sem greitt
hefði verið banahöggið, meðan
hún skreiddist áfram í ótal bugð-
um á flótta undan óvininum. Ot-i
flæðarmáli, —þótli því kynlegt, að
eigi skyldu sjást lciíar klettsins.
Neðan nálsgreinin í síCasta heíii bls.
236 átti að vcra pannig:
Þorsteinn Thors'einsson síðar alp.m.
setli fyrstur á stofn brauðgerðarhúsi
á ísafirði laust fyrir 1880. Rúgbrauðin
þaðan voru lengi meðal vermanna köll-
uð „Þorsteinsen“ og það jafnvel eftir
að Finnur Thordarson eignaðist brauð-
gerðarhlúsið. i
þandir vængir fuglsins höfðusleg-
izt í gegnfrosna sefstofnana, svo
að stráin höfðu brotnað, fallið of-
an á snjóhvítt bakið og atað feg-
urð þess leðju og slýi. Út undan
kviðnum stóð stirnaður fótur, bú-
inn sterklegum sundfitjum.
Ekkillinn vaggaði öðru hvoru
í áttina til líksins eftir þröngu göt-
unni, sem lá í gegnum sefið, og
stráin brustu eins og klakasteng-
ur, þegar vængir hans snertu þau.
En hann sneri alltaf við, þegar
hann var í þann veginn að snerta
við henni, því að af líkama hennar
lagði ógeðfellda nálykt. Hann
reisti sig upp, ýfði fiðrið á háls-
inum og vappaði um, hátignarleg-
ur eins og konungur, með væng-
ina lítið eitt lyfta frá bolnum,
eins og hálfopna blævængi. Hann
hóf sig til flugs og sveif óttasleg-
inn nokkra hringi yfir fjallavatn
inu. En þar var ekkert að sjá
nema auðn og öræfi. Hver ein-
asta lifandi vera hafði flúið suður
á bóginn í leit að björg og íslaus-
um vötnum. Hann sneri aftur 1il
líksitis og vonaði enn, að hún
færi að hreyfa sig, vakna af dval-
anum og fljúga burt með honum.
En svona lá hún allt til kvölds og
hreyfði hvorki legg né lið.