Dvöl - 01.10.1938, Blaðsíða 56

294
D V Ö L
Mikill hluti hins ræktanlega
landrýmis á íslandi eni mýrar og
móar, sem bíða eftir framræslu,
sléttiun og nytjajurtum, samkvæmt
fullkiomnum áætlunum vísindanna.
En hið þegar unna land er enn-
þá illa ræktað víðast hvar, sv?
að þar er hægt að tala um illa
nýtta mold, sem auka þarf af-
köstin af að miklum mun. Ræktun
landsins verður að fara fram með
nákvæmni vísindanna, því að ann-
ars getur hun bæði orðið óhæfi-
lega dýr og óþægilega gagnslítil.
Engri stórri mýri á t. d. að breyta
í þurra akra fyrr en ge,rð hefir
verið um það nákvæm áætlun vís-
indamanna hinna ýmsu ólíku
sviða, er þurrkun og ræktun snerta
að einhverju leyti.
En hvað eigum við að gera við
það landrými, sem ynnist á þenn-
an hátt? Við eigum að taka upp
ræktun allskonar nytjajurta þar.
Árlega eru fluttar inn kartöflur og
k'álmeti fyrir of fjár, enda þótt
það sé fullsannað, að hvorttveggja
þrífst með afbrigðum vel í ís-
lenzkri jörð. Og samkvæmtsænsk-
um rannsóknum eru þu. rkaðar
mýrar einhver bezti staður, sem
þekkist til kartöfluræktar í stór-
um stíl.
Korntegundirnar hafa verið
reyndar hér í áratug með þeim
árang|ri, að óhætt er að fullyrða,
að ræktun borgi sig á sumum
þeirra nú þegar. Með kynbótum
fyrir íslenzkt veðjurfar er án efa
hægt að rækta þær með enn
betri árangri, svo að ef til vill
getum við með tímanum orðið
sjálfum okkur að mestu nógir á
sviði kornræktarinnar.
Auk þessa þurfum við að reyna
ræktun iðnaðarjurta í s/tórum stíl.
Undanfarin ár hefur t. d. ræktun
á líni og hampi aukizt mjög víð-
asthvar í Evrópu, og vörur úr
tægjum þeirra jurta flytjum við
árlega inn fyrir hundruð þúsund-
ir króna. Lín er gömul norræn
jurt og getur án efa vaxið vel í
sandkenndri jörð á Islandi, og á
síðustu árum hafa ýmsir gert sér
til gamans að rækta hana í smá-
um stíl — og með góðum árangri.
Og hampurinn, sem til er bæði
sem suðræn, frærík jurt og sem
norræn, hávaxin planta, getur án
efa vaxið á þurrkúðum mýrlend-
uin eftir einhverjar kynbætur.
Pannig gætu hampur og lín án
efa hjálpað til að auka atvinnurta
í landinu, því að í fótspor þeirra
hlyti að rísa upp nýtízku iðnaður
eins og til dæmis strigagerð, tó-
gerð, léreftsgerð og fleira.
Með kynbótum á trjám er ef-
laust hægt að klæða ýmsa íslenzka
staði með hlýjum og fögrum trjá-
lurtdum, en auk þess er líklega
hægt að kynbæta tré til ræktun-
ar til höggs fyrir iðnað eða í
girðingar. ,
Túnræktina er hægt að bæta
mjög og auka gagnið af henni
meðal annars með fjölbreyttariog
kraftmeiri gróðri, sem vísindin