Dvöl - 01.10.1938, Qupperneq 80

318
D V Ö L
æfintýri frá Austurríki — Tékkóslóvakíu
— Rúmeníu — Búlgaríu — Tyrklandi —
Litlu-Asíu — Grikklandi og Ítalíu.
Frásögnin er látlaus og allvíða fróð-
leg og skemmtileg og er sennilegt að m.
a. margir, sem aldrei lcomast út fyrir
landsteinana, en brenna alla æfi af útþrá,
hafi ánægju af að lesa þessa bók og ferð-
ast þannig „í anda“ suður nm lönd með
þessum útsækna daladreng úr Húnaþingi,
sem var að svala útþrá sinni, en fann
að ferðalokum „a'S þótt gaman sé a'ð fara
til annara landa, þa er þó meira gaman
að koma heim.“
Bairnabækur.
Af öllum þeim fjölda barnabóka, sem
út hafa komið undanfarið, er Sagan af
Gutta og sjö önnur Ijóð með því bezta.
Þetta eru létt ljóð við barna hæfi, ort a£
Stefáni Jónssyni kennara. Efnið er úr
daglega lífinu og ljóðin kveðin undir létt-
um þekktum lögum, svo sem: Frjálst er
í f jallasal, Öxar við ána, Fyrst ég annars
hjarta hræri o. s. frv. Tryggvi Magnússon
hefir gert skemmtilegar teikningar við
hvert kvæði. Þórhallur Bjamason prent-
ari gefur bókina út. Þetta er ágæt bók
handa 5—8 ára bömum.
Önnur bamabók er það líka, sem út
hefir komið, og vert er að veita athygli.
Hún heitir Börnin slcrifa, og er skrifuð
eingöngu af börnum, en efnið valið af
kennurunum Aðalsteini Sigmundssyni og
Ingimar Jóhannessyni, sem báðir eru í
fremstu röð bamakennara hér á landi, og
eru þar þó margir mjög góðir menn. Þeir
láta þama bömin sjálf hafa orðið og
mun fjöldi bama hafa ánægju af að lesa
það, sem stallsystkini þeirra hafa skrifað,
þar finna þau sinn eigin hugsanagang
og þau eiga svo hægt með að skilja jafn-
aldrana. Og þetta glæðir áhuga barnanna
til starfa, að finna að þau geta eitthvað,
en þess er einmitt svo mikil þörf nú á
tímum. V. G.
Jóhannes úr Kötlum. Fuglinn
segir . . . Með myndum eftir
Tryggva Magnússon. Bókaút-
gáfa Heimskringlu, Reykjavík
1938.
Höf. þessa litla kvers hefir um nokk-
urra ára skeið staðið í fremstu röð ís-
lenzkra ljóðskálda. Hann hefir einnig
fengizt við skáldsagnagerð, og ennfrem-
ur hefir hann sýnt, svo að ekki verður um
villzt, að hann getur skrifað full-sæmi-
lega blaða- eða tímaritsgrein, ef hann
þarf á að halda. — Nú sendir hann frá
sér sögur, skrifaðar fyrir börn, og um
böm, bæði manna og fugla.
Það er meiri vandi en vegsemd að rita
góðar bamabækur, ekki sízt þegar skrif-
að er í líkum „dúr“ og t. d. H. C. And-
erscn gerði. Þó vaknar óðara hjá lesand-
anum hneigðin til samanburðar, og það
próf standast fæstir, enda vammlaust að
falla á því. Og enda þótt þessi bók Jó-
hannesar taki fram mörgu því, sem bor-
ið hefir verið og borið er enn á borð fyr-
ir yngstu lesenduma, þá hefði verið ólíkt
æskilegra, að hann hefði varið þeim
tíma, sem fór til þess að semja þetta
kver, í það að yrkja — þó ekki hefði
verið nema eitt eða tvö smákvæði fum
börnin, eða fyrir bömin. Við, unnendur
ljóða hans, vitum, að hann gctur hvort-
tveggja prýðilega vel. En því má aldrei
gleyma, að sérhver dagur í lífi beztu
listamanna hverrar þjóðar er dýrmætur
tími. Þ. G.
Nýtf fímatríf.
Fvrir nokkmm árum var prentað í
Dvöl brot úr ræðu fluttri á fimmtugs-
afmæli Jónasar Jónssonar alþingismanns.
Þess var getið þar, að kærkomnast myndi
afmælisbarninu, að til væru sem flestir
vökumenn meðal þjóðarinnar. Nokkru
eftir þetta var farið að reyna að búa til
hreyfingu, einkanlega í héraðsskólunum,
sem kölluð var „Vökumannahreyfing“.