Dvöl - 01.04.1946, Síða 5

DVÖL
83
haföi ekki auönazt að koma aftur,
þó að hann hefði reynt þaö. En
Vasco Gomez var kominn aftur.
Og frá því augnabliki er hann steig
á land á strönd eyjarinnar þá um
daginn var f j ársj óðurinn ekki
lengur eign Pedros, heldur eign
hans — fjársjóður Vasco Gomez.
Ekki þurfti hann aö óttast þá,
sem falið höfðu herfangið. Bein
þeirra voru grafin með verkfær-
um þeirra. Þeir mundu ekki ónáða
hann. Það sem raskaöi jafnvægi
hans, var hugsunin um það, að
pokarnir og kisturnar utan um
fjársjóðiinn væru ef til vill fúnar
sundur. Ef svo væri, yrði hann að
búa til nýjar hirzlur — maður gat
ekki lagt í langa sjóferð með hálf-
an bátsfarm af glóandi, óhuldu
gulli.
Að minnsta kosti hálfur báts-
farmur, ef til vill meira. Það hlaut
að vera dásamlegt að geta skoðað
þetta gull í næði. Hann hafði að-
eins séð það sem snöggvast í birtu
daufra ljóskera, nóttina þá, sem
honum stóð ljósust í minni. En
það mundi fullnægja þörfum hans
■— að minnsta kosti nóg til að
kaupa fyrir feita daga og fagrar
fjaðrir — eða jafnvel fyrirgefn-
ingu guðs, útmælda í sálumessum
og kertaljósum. Nóg til að kaupa
fyrir ást og hatur — og langlífi til
handa Vasco Gomez.
Og allt, sem gera þurfti, var svo
einfalt. Eina eða tvær vikur til að
há upp fjársjóðnum. Tvo þrjá
mánuði til að smiöa bát og útbúa
hann. Ef til vill gæti lengri tími
liðið, því að hann gæti ekki lagt
í sjóferð á stormatímanum. En
hvers virði var tíminn nú, þegar
hinu mikilsveröasta takmarki var
náð Síðan sextíu mílna sigling á
opnum báti til næstu eyjar —
þrekraun í augum hvers einasta
landkrabba, en barnaleikur einn
fyrir Vasco Gomez. Þar bjuggu
hæggerðir Indíánar á næstu eyju,
Vasco Gomez þekkti þá, hann hafði
lagt sig fram til að gera þá að vin-
um sínum. Svo dálitla stjórn-
kænsku — máske morð — annað
skip og ofurlitla undirferli gagn-
vart þeim á meginlandinu — hann
þekkti mann, sem naut hylli land-
stjórans og hann vissi, hvernig
hann gæti hagnýtt sér hylli hans.
Og síðan allt: Konungsskykkju á
axlir og veldissprota í hönd —
„Hinn hávelborni Vasco Gomez“ —
virðuleg framkoma, dálítil yfir-
varpssamvizkusemi og svolítil
skinhelgi — marmaraaltari í gam-
alli dómkirkju til að gera Guð á-
nægðan — og bæði þessi heimur og
sá næsti breiddi faðminn móti hin-
um iðrandi sjóræningja.
Allt gegn gulli — allt var hægt
að kaupa við gulli. Það var ekkert
í heiminum, sem ekki mátti fá fyr-
ir gull.
Hann reif sig upp úr vöku-
draumum sínum og starði hvössum
augum til hafs. Briggskipið var nú
eins og smádepill að sjá, brátt