Dvöl - 01.04.1946, Blaðsíða 57

Dvöl - 01.04.1946, Blaðsíða 57
D VÖL 135 þegar, þar sem hún stæði. Hún fann ekki til neinna undarlegra á- hrifa, utan ofurlítilla þyngsla fyrir brjósti, og henni fannst mynd sín í speglinum heldur ekki á neinn hátt frábrugðin því, sem hún var vön að vera. Dauðinn mundi þá ekki koma strax, ef til vill mundi líða klukkustund eða svo. Hún rétti handleggina upp og geispaði hátt. „Jæja, ég ætti líklega heldur að leggjast í rúmið,“ sagði hún. „Ó, já, nú er ég bráðum dauð.“ Henni fannst þetta góð fyndni, og hún slökkti Ijósið í baðherberginu, gekk inn í svefnherbergið og lagðist í rúmið. Hún talaði við sjálfa sig í sífellu. „Guð sé oss næstur. Nú er ég bráðum dauð,“ sagði hún. „Hann er ekkert slæmur.“ III. Nettie, dökkleita stúlkan, kom seint til þess að taka til í íbúðinni dag- inn eftir> og þá fann hún Hazel Morse í rúminu. Þetta var nú reyndar ekki svo undarlegt eða óvenjulegt. Skarkalinn af hreingerningunni myndi líklega vekja hana, en á þann hátt þótti henni allra verst að vakna. Nettie var athugul stúlka, og hún hafði lært að vinna verk sitt hljóð- lega. En þegar hún hafði lokið við dagstofuna og smeygði sér inn í litla, ferhyrnda svefnherbergið, til þess að gera það hreint, gat hún ekki komizt hjá að skurka eitthvað, þegar hún var að hagræða mununum á snyrtiborðinu. Hún leit óafvitandi snögglega yfir öxl sér á hina sof- andi konu, og á sama andartaki greip hana óljós kvíði. Hún gekk að rúminu og horfði á konuna, sem lá þar. Hazel lá á bakinu og hafði lagt holdugan handlegginn þannig, að úlnliðurinn lá yfir ennið. Hárið féll í óreiðu yfir andlitið. Sængin hafði sigið niður, svo að holdugur, mjúkur háls sást og bleikur náttkjóll, sem orðinn var snjáður af mörgum þvottum. Hin stóru brjóst hennar, sem ekki voru nú í neinum hömlum, slöptu út í holhöndina. Af og til gaf hún frá sér einkennilegt hrygluhljóð, og úr öðru munnviki hennar lá hálf- storknaður froðustraumur. „Ungfrú Morse,“ hrópaði Nettie, „ungfrú Morse. Það er orðið mjög framorðið.“ En Hazel bærði ekki á sér. „Ungfrú Morse,“ sagði Nettie. „Heyrið þér, ungfrú Morse. Ég get ekki búið um rúmið.“ Nú varð stúlkan gripin hræðslu. Hún greip í heitar axlir konunnar og hristi hana. „Vaknið, heyrið þér það,“ hrópaði hún, „ó, vaknið,“
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76

x

Dvöl

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dvöl
https://timarit.is/publication/619

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.