Dvöl - 01.04.1946, Blaðsíða 60

138
DVÖL
„Ó guð minn góður, guð minn góður,“ stundi hún, og tárin, sem
hún grét yfir sjálfri sér og öllu lífinu streymdu niður kinnar hennar.
Nettie kom inn, þegar hún heyrði þetta hljóð. í tvo daga hafði hún
átt í stöðugu stríði við að hjúkra hinni meðvitundarlausu konu, og
aðeins getað hallað sér stundarkorn á legubekkinn í stofunni Hún
horfði kuldalega á máttlausa konuna í rúminu. „Hvað hafið þér reynt
aö gera, ungfrú Morse,“ sagði hún. „Hvað meintuð þér með því að vera
að éta allt þetta eitur?“
„Ó guð,“ stundi Hazel aftur og reyndi að byrgja augun með hand-
leggnum. Og hún fann, að hún var stirð í öllum liðum og grét af
sársaukanum.
„Maður verður sannarlega að vara sig á að taka svona mikið inn af
þessum töflum. Þér getið þakkað guði fyrir, að þér skuluð vera lifanli
ennþá. Hvernig líður yður núna?“
„Ágætlega,“ sagði Hazel. „Mér líður prýðilega.“
Heit tár hennar runnu, eins og þau mundu aldrei stöðvast.
„Það er ekkert vit í að vera að gráta svona út af þessu,“ sagði Nettie.
„Læknirinn sagði, að hann gæti látið taka yður fasta fyrir að gera
þetta.“
„Því gat hann ekki látið mig vera í friði,“ sagði Hazel, „því í fjandanum
gat hann ekki lofað mér að vera?“
„Það er hræðilegt, ungfrú Morse, að segja þetta eftir allt sem búið
er að gera fyrir yður. Ég hef til dæmis ekki sofnað dúr í tvær nætur,
og ég varð að hætta við að fara til annarra kvenna, sem ég þjóna.“
„Já, mér þykir það leiðinlegt, Nettie,“ sagði hún. „Þér eruð engill.
Mér þykir illt að hafa bakað yður þessi óþægindi, ég get ekki gert
að þessu, ég var eyðilögð manneskja. Hefur yður aldrei langað til að
gera þetta? Þegar allt er farið til fjandans í þessu lífi?“
„Ég vil alls ekki hugsa um þess háttar,“ sagði Nettie. „Þér verðið nú
að reyna að hressa yður við aftur. Þér megið til með það.. Allir eiga
sínar sorgir.“
„Já,“ sagði Hazel. „Ég veit það.“
„Gerðu svo vel, hérna er komið svo fallegt póstkort til yðar,“ sagði
Nettie, „kannske það gleðji yður eitthvað."
Hún rétti Hazel kort. Hún varð að hafa höndina fyrir öðru auganu
til þess að geta lesið það, því að hún hafði ekki vald á sjóninni enn.
Það var frá Art. Á bak myndar, sem sýndi útsýnið yfir Detroit, hafði
hann skrifað: „Góða mín. Ég vona að þú sért orðin frísk aftur. Vertu