Dvöl - 01.04.1946, Blaðsíða 40

118
DVÖi
meðal annars að tala um appelsín-
ur, og hvers konar appelsínur væru
beztar. Þau voru nú ekki aldeilis á
sama máli, en loks datt Leander
snjallræði í hug, og hann segir:
„Við skulum láta alfræðiorðabók-
ina skera úr um það ,hún hlýtur
að hafa rétt fyrir sér.“
„En þú finnur ekkert um Rox-
bury rauðar eða Rhode Island
grænjaxla í henni,“ segir Hattie.
„Og hvers vegna, ef ég mætti
spyrja,“ segir Leander, ergilegur á
svipinn.
„Vegna þess, að okkar bók nær
ekki að R enn þá,“ segir Hattie,
„það er bara talað um hluti, sem
byrja á A.“
„Nú, erum við ekki einmitt að
tala um appelsínur?“ segir Leand-
er, „skelfing ferðu í taugarnar á
mér, þegar þú ert að tala um hluti,
sem þú hefur ekki hugmynd um.“
Leander gakk að bókahillunni,
tók út úr henni alfræðiorðabókina
og leitaði lengi að Appelsínum, en
allt og sumt, sem hann fann, var
„Appelsínur — sjá Suðræn aldin.“
Fari hún norður og niður!“
Hann setti bókina á sinn stað og
tók hana ekki framar út úr hill-
unni.
Þannig gekk þetta ár eftir ár.
Leander reyndi að losna við kaup-
in, en gat það ekki. Hann hafði
skrifað undir þetta bannsetta skjal,
og Higgins myndi áreiðanlega lög-
sækja hann, ef hann borgaði ekki.
Þó var það ergilegast, að þessi
bölvuð bók þurfti alltaf að koma
á versta tíma — þegar Leander var
í einhverjum kröggum eða, þegar
hann var eitthvað mæddur á sál-
inni. Hlaðan hans brann tveim
dögum áður en bindið með B kom,
og Leander hefði þurft að nota
alla sína peninga til þess að borga
með timbrið, en þá kom Higgins
með skjalið og gerði hann dauð-
hræddan.
„Hafðu engar áhyggjur, Leander
minn,“ segir kona hans, huggandi,
„hún er þó alltaf til mikillar
prýði — já, og -gagns, þegar við
erum búin að eignast barn.“
„Það er svo,“ segir Leander,
„börn heyra undir B, ekki satt?“
Þeim hafði fæðst fyrsta barnið,
sem þau skýrðu Peasley, — Peasley
Hobart — eftir pabba hennar
Hattie, og Leander sá nú ekki svo
ýkja mikið eftir þessum fimm
dollurum, sem hann hafði borgað
fyrir bókina, fyrst hún gat frætt
hann eitthvað um börn.
„Leander," segir Hattie eitt sinn
við matborðið, „þetta B bindi er
gagnslaust. Það stendur ekkert í
því um börn, nema „sjá ung-
börn.“!“
„Fari það nú norður og niður,“
segir Leander. Það var allt og
sumt, sem hann sagði, og hann gat
bara ekkert gert, því að refurinn
hann Higgins sat alltaf fyrir hon-
um, — þessi auðvirðilegi þrjótur.
Árin liðu, og alltaf var alfræði-
orðabókin að koma öðru hverju.