Dvöl - 01.04.1946, Blaðsíða 51

Dvöl - 01.04.1946, Blaðsíða 51
D VÖL 129 Þótt peningavandræði herjuðu að, voru þær ekki kvíðafullar. Þótt sjóðir þeirra þyrru, varð alltaf eitthvað til bjargar, það var reynsla. Þær stefndu allar að sama marki: að hafa fast tak á einhverjum manni, sem greiddi skuldir þeirra. Til endurgjalds voru þær fúsar á að afneita öllum öðrum aðdáendum, og að öllum líkindum verða mjög ánægöar með það hlutskipti, því að tilhneigingum þeirra allra var þann veg farið, að þær voru ekki úr hófi kröfuharðar og áttu létt með að fella sig að nýjum kringumstæöum. í þjónustu þessa markmiðs varð hvert árið, sem leið, erfiðara og erfiðara. Hazel Morse var talin hafa heppnina með sér. Þetta hafði verið veltiár fyrir Eið. Hann hækkaði framlag sitt til hennar og gaf henni loðkápu. En hún varð að gæta sín í samverunni við hann. Hann krafðist fjörs og gleði. Hann gat ekki þolað deyfð eða hugsýki. „Heyrðu nú,“ sagði hann. „Ég á sannarlega nóg með mínar áhyggjur. Það kærir enginn sig um að hlusta á raunatölur annarra. Þú átt bara að vera góður félagi og gleyma áhyggjunum. Finnst þér það ekki? Brostu nú. Nú ertu aftur orðin glaða stúlkan mín.“ Hann hafði aldrei snert tilfinningalíf hennar svo, að hana langaði til að skattyrðast við hann á sama hátt og hún hafði jagazt við Herbie, en hana langaði til þess af og til, að hún mætti vera sorgmædd. Það var undarlegt. Aðrar konur þurftu ekki að vera með ólíkindalæti. Florence Miller fékk reglulega gráthviður, og karlmennirnir reyndu aðeins að hugga hana og hughreysta. Sumar þeirra notuðu jafnvel heil kvöld til sorglegra samræðna um óhamingju sína og vonzku veraldarinnar, og vinir þeirra hlustuðu aðeins þolinmóðir á þær og sýndu þeim samúðar- hót, sem þær þráðu. En hún oíbauð þolinmæði allra, jafnskjótt og hún varð sorgmædd. Og eitt sinn hjá „Jimmy“ hafði henni reynzt ógerlegt að vera kát og skemmtileg, og þá hafði Eið mislíkað svo við hana, að hann fór sína leið. „Því í fjandanum situr þú ekki heldur heima en að koma hingað til þess aö eyðileggja ánægjuna fyrir öðrum?“ þrumaði hann. Jafnvel stundarkunningsskapur virtist illa heppnaður, ef hún var ekki alltaf kát og skemmtileg. „Hvað er eiginlega að þér?“ spurðu þessir kunningjar. „Þú ert þó full- orðin manneskja. Taktu lífið létt, og kærðu þig kollótta." Þegar samband hennar og Eiðs hafði staðið nærri þrjú ár, flutti hann til Fiorida. Honum var þvert um geð að yfirgefa hana, og hann gaf henni stóra ávísun, þegar hann fór, og augú hans voru vot, þegar hann kvaddi. Hún saknaði hans ekki. Hann kom einstaka sinnum til New York,
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76

x

Dvöl

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dvöl
https://timarit.is/publication/619

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.