Melkorka - 01.05.1947, Blaðsíða 7

búnaðar íbúða, en jafnframt er vitað, að nú
er byggður urmull af íbúðum til sölu og
leigu, svo ófullkomnum, að eftir fá ár eða
áratugi verða þær dæmdar óhæfar.
Þess vegna er orðið bráðnauðsynlegt að
setja lágmarkskröfur um stærð íbúða mið-
að við fjölskyldustærð og um innra búnað
slíkra íbúða. Samkvæmt skýrslu Arnórs
þurfum við að byggja fyrir 180—200 millj-
ónir á ári, og það er ekki sama, hvernig
þessunr milljónum er varið, eða hvað lengi
við getum búið að þeirn.
Annað er það, sem menn verða að skilja
og viðurkenna í þessu sambandi, en það er,
að barnalegt er að hugsa sér nú á dög-
um að byggja hús öðruvísi en að gera sér
nákvæmlega grein fyrir því, hvernig bæjar-
hverfið og bærinn á að vera. í Englandi og
Svíþjóð er nú mikið rætt um þetta, og mér
er kunnugt um, að minnsta kosti Svíar gera
nú hverja tilraunina af annarri til að byggja
á þennan liátt. íbúum hverfisins er þá ekki
einungis séð fyrir hinum einstöku íbúðum,
heldur einnig öllu því sameiginlega liús-
næði, sent nauðsynlegt er í hverju bæjar-
hverfi.
Þetta skipulag bæjarhverfanna hefur
geysilega þýðingu fyrir húsmóðurina.
Hvernig eiga íbúðirnar að vera og hvern-
ig eiga hverfin að vera? Það þarf að ræða
meira um þessi mál en gert er. í fyrsta lagi
af sérfræðingunum sjálfum og í öðru lagi
af fólkinu, sem á að byggja l'yrir. Á öðrum
stað í blaðinu er aðeins minnzt á frumvarp,
er Sigfús Sigurhjartarson flytur nú á Alþingi
um Byggingarstofnun ríkisins. Vil ég skora
á alla, sem álniga hafa á þessum málum að
kynna sér frumvarpið, því að í því virðist
mér lagður grundvöllur, sem mætti byggja
framtíðarlausn þessa vandamáls á.
Ef nokkur mál snerta konur meira en
karla, eru það ekki sízt húsnæðismálin. Hús-
móðirin, sent heima vinnur, stendur í stöð-
ugu návígi við húsnæðiseymdina, og liún
sér börn sín fyrst bíða tjón. Það fer einnig
mjög eftir haganleik húsnæðisins óg.skipu-
lagi bæjarhverfisins og jteim sameiginlegu
þægindum, sem það veitir, livort gift kona,
sem jjess óskar, getur rækt starf utan lteim-
ilis eða ekki. Ef okkur skortir vinnukraft,
svo að jrað Jrurfi að há byggingarfram-
kvæmdum og öðrum framkvæmdum, mætti
líka taka þetta atriði til athugunar.
Mér hefur oft fundizt á kvennafundum,
að konur skiptist ekki í flokka um ltúsnæð-
isvandamálin, og jtess vegna skora ég á allar
Jrær konur, er jietta lesa, að heijast nú handa
og vinna markvisst að Jjessum málum, Iiver
innan síns stjórnmálaflokks. Konurnar eru
oftast fljótari til átaka í ýmsum mannúðar-
málum, en við skulum hafa Jiað hugfast, að
jrað er ekki rétt að líta á jressi mál eingöngu
frá því sjónarmiði. Við verðum líka að líta
á þau frá |>ví sjónarmiði, hvað borgar sig
ekki fyrir þjóðarheildina. Það hefur engin
Jrjóð lengur ráð á því að viðhalda ]>eim
pestarhælum og afbrotagróðrarstíum, sem
slæm húsakynni eru. Við íslendingar erum
fámenn þjóð og höfum því enn síður ráð
á að skerða starfsorku mikils hluta jrjóðar-
innar með óhæfu húsnæði.
Um konuna
Pólska konan, Marie de Rozwadowska Juraz,
hefur ritað mikið urfi konur í styrjaldarlöndun-
um og segir meðal annars:
Þær verða flugmenn og loftvarnarhermenn.
Þær ná valdi á störfum, sem áður hafa eingöngu
verið í höndum karla, en ]>að veldur j>ví, að betra
jafnvægi kemst á milli kynjanna. Aðdáun kon-
unnar á hermanninum hefur minnkað að mun,
Jrar sem hún hefur tekið ]>átt í hinu margdáða
hetjulega starfi hans. og tilbiður því ekki lengur
hernaðar-hetj ugloríuna, heldur berst af öllum
mætti gegn styrjaldarbrjálæðinu.
MELKORKA
3