Melkorka - 01.05.1947, Side 27

vinnulausir og ekki skeður misnotkun á
andlegum eða líkamlegum starfskröftum.
Hégiljan um ófullkomleik konunnar
Til þess að réttlæta valdaaðstöðu sína
tilfærir maðurinn, auk ástæðunnar að nátt-
úran sjálf hafi ákveðið stöðu hans, að konan
muni vera ófullkomnari vera. Skoðunin um
ófullkomleik konunnar er fádæma útbreidd
og fylgir vissum kvíða lijá manninum, sem
sennilega stafar frá þeim tírna, þegar enn
stóð harátta um móðurréttinn, þegar konan
raunverulega var áhyggjuefni fyrir mann-
inn. Jafnt í mannkynssögunni sem öðrum
bókmenntum rekumst við iðulega á við-
horf, sem fer í þessa átt. Þannig kemst
rómverskur rithöfundur svo að orði: ,,Kon-
an hefur truflandi áhrif á manninn." Á hin-
um kirkjidegu þingum var af mikilli anda-
gift rætt um það, livort konan hefði nokkra
sál, og það voru skrifaðar ritgerðir um Jjað,
að hvað miklu leyti hún væri manneskja.
í aldaraðir varaði þessi galdraiðja, sem
sorglegur vitnisburður um óvissu og villu-
ráf þeirrar tíðar manna í Jressum efnum.
Oft er talað um konuna sem orsök hins illa
í heiminum, eins og t. d. í frásögn biblí-
unnar um syndafallið, eða í Illionskviðu
Hómers, þar sem sagt er frá konu, sem varð
orsök þess, að heilt borgríki varð fyrir ó-
hamingju. Sögur frá öllum tímum lýsa kon-
unni sem siðferðilegri undirmálsmanneskju,
vondri, falskri, lauslátri og óáreiðanlegri.
„Kvenleg léttúð“ er t. d. notað sem skýr-
greining í réttarfarsbókum. Með tilliti til
dugnaðar og verkhæfni er konan knésett á
allan hátt. Málshættir, orðskviðir og skrítl-
ur úa og grúa af niðurlægjandi athugasemd-
um um konuna, sem er ásökuð um nöldut-
girni, óstundvísi, smásálarskap, heimsku.
Það [jróast dæmalaus skarpskyggni til þess
að sanna ófullkomleik konunnar. Ég nefni
aðeins Strindberg, Moebius, Schopenhauer,
Weininger, og töluverður fjöldi kvenna
ganga svo langt í uppgjöf, að Jrær styðja
þetta álit um ófullkomleik konunnar og
Jjví samsvarandi minnimáttar hlutverk.
Jafnvel þegar borga á vinnu konunnar, eru
laun hennar ákveðin miklu lægri, án tillits
til, hvort vinna hennar er jafngild vinnu
mannsins eða ekki, og kemur þar vanmat
á verðleikum konunnar í Ijós.
Með greindarprófum hafa menn raunar
komizt að þeirri niðurstöðu, að piltar hefðu
betri hæfileika til að nema vissar greinar,
eins og stærðfræði, stúlkurnar aftur á móti
í öðrurn efnum, t. d. til að nema mál. Það
hefur sýnt sig, að drengir eru betur hæfir
en stúlkur til náms, er varðar undirbúning
að karlmannlegum störfum. Þetta eru að-
eins sýndarrök fyrir meiri gáfum þeirra al-
mennt. Atliugi maður nákvæmlega allar að-
stæður stúlknanna, sýnir Jiað sig, að sagan
um lélegri gáfur konunnar er skröksaga,
lygi, senr líkist sannleika.
Hver stúlka heyrir án afláts í ólíkustu
tóntegundum, að konur séu ekki hæfar til
neins, nema léttari og minniháttar starfa.
Það liggur í augum uppi, að stúlka með
barnslegu getuleysi til þess að rannsaka
sannleiksgildi þeirra orða, álíti lasburði
konunnar vera ófrávíkjanleg örlög og fari
að síðustu að trúa því, að hún sé óhæf til
alls.
í stuttu máli, það er ekki auðvelt fyrir
stúlku í menningarþjóðfélagi okkar að
vernda sjálfstraust og hugrekki. Við greind-
arprófin hefur samt sem áður Jiað eftir-
tektarverða fyrirbæri átt sér stað, að á-
kveðinn hópur stúlkna, nefnilega milli 14
og 18 ára, hafði greind, sem var hærri en
allra annarra, einnig hóp drengjanna. Með
athugun eftir á kom í ljós, að allar Jiessar
stúlkur voru frá fjölskyldum, Jiar sem jafn-
vel húsfreyjan, móðirin, eða hún einsömul,
Iiafði sjálfstæða atvinnu. Þessar stúlkur
heyrðu Jiví á heimilinu lítið sem ekkert af
hinu almenna þvaðri um óhæfni konunnar,
en gátu aftur á móti með eigin augum séð,
hverju móðirin áorkaði með dugnaði sín-
um. Þær höfðu þannig aðstöðu til að þrosk-
ast sjálfstæðara og til meira frjálsræðis, næst-
MELKOUKA
23