Melkorka - 01.05.1947, Blaðsíða 20

Reykjavík er svo grátt og litlaust, að augum
okkar veitir ekki af hverju litbrigði sem völ
er á. Sinri er siður í landi hverju. Við Svíar
setjum litina í umhverfi okkar í staðinn, en
við erum dauðhræddir við að klæða okkur
svo áberandi, að nokkur taki eftir fötunum.
En iivað sem því líður, þá verð ég að viður-
kenna, að íslenzku konurnar eru yfirleitt
gæddar meiri kvenlegum yndisþokka en þær
sænsku. Flestar ganga þær fallega, jafnvel
þótt þær séu á of þröngum skóm, með of
háa hæla, og þótt skórnir séu á engan liátt
lagaðir eftir fótum þeirra. íslenzku kon-
urnar hafa yfirleitt mjög fallegt hár, en mér
finnst alltof margar eldri konur ganga of
lengi með liárið hangandi í stað þess að
setja jrað upp.
Það er notalegt fyrir útlendinga að horfa
á stúlkurnar hér, en því miður get ég ekki
sagt, að mér finnist það sama um karlmenn-
ina. Þeir eru yfirleitt ekki snyrtilegir. Hvers
vegna hneppa þeir ekki frökkunum, og er
ekkert hugtak eða hlutur til hjá þeim, sem
Jieitir greiða.
— Hefurðu kynnzt íslenzkum konunr
mikið?
— Ekki get ég sagt það, og ég verð að
segjá, að mér finnst áhugamálin töluvert
önnur lijá sænskum konum við svipaða
Jrjóðfélagsaðstöðu. Hér er Jrað útsaumur, t'it-
saumur og aftur útsaumur og framhaldssög-
ur. Einu sinni voru fimm konur í boði að
tala um einhvern, sem hafði dottið í stiga!
Eg fór að hlusta og hélt Jrað væri kannske
frænka einhverrar, en Jrá var það bara ein
persónan í framhaldssögu Morgunblaðsins,
sem hafði dottið.
Fyrst skildi ég ekkert í þessum útsaum
annað en það, að mér fannst hann vera of
tímafrekur. En nú veit ég, að Jtar birtist Jrrá
íslenzku konunnar eftir fegurð og tilbreyt-
ingu, og þið eigið miklu minni völ á að
kaupa fallega hluti til Jiess að prýða með
heimilin, heldur en við eigum heima. En
mér finnst synd, að ekki skuli eiga sér stað
meiri listræn nýsköpun á þessu sviði.
Kunningjakonur mínar í Svíjrjóð áttu
önnur áhugamál. Giftar jafnöldrur mínar
stunduðu flestar eitthvert starf. Þær ræddu
mikið um barnaujjpeldi (mér finnst að
íslenzkar konur leggi minni metnað i
að vera góðar mæður og félagar barna
sinna). Frístundunum vörðu þær til Jtess
að fylgjast með í bókmenntum, listum og
félagsmálum. Nú máttu ekki misskilja ‘
mig og halda, að ég ímyndi mér, að Jretta
sé einkennandi fyrir allar konur í Svíjojóð,
en ég er aðeins að bera saman konur með
svipaða ])j()ðié 1 agsaðstciðu J)ar og hér. Yfir-
leitt finnst mér allar liugmyndir ykkar um
konuna og hvað lienni beri að gera vera eins
og hjá okkur fyrir aldamót, eða um það bil
50 ár á eftir tímanum.
— Heldurðu að J)að sé }:>ess vegna sem
íslenzku konurnar eiga að þínu áliti meiri
kveniegán Jrokka en þær sænsku?
— Eins og við vitum báðar, er Jretta
liættuleg spurning. Það er vissulega auð-
veldara að hafa fallegt göngulag, þegar mað-
ur þarf ekki að flýta sér. En ég lield ég
myndi samt óska íslenzku kvenjrjóðinni
lieldur meiri áhuga á því, sem er að ger-
ast í kringum hana, í trausti þess, að það
skemmi ekki yndisþokkann að mun.
— Mér var sagt, að almenn menntun
væri hér meiri en víða annars staðar, og
áhugi fólksins fyrir alls konar fróðleik, vís-
indum og listum væri mikll. Mér hefur oft
fundizt þetta vitleysa, sérstaklega að því er
kvenþjóðina snertir. Mér finnst menntað
fólk hér vita minna um evrópska mynd-
list og hljómlist en sams konar fólk heima,
en ég skil líka af hverju þetta stafar. Hér
eru livorki söfn né söngleikahús og menn
hafa átt svo lítinn kost á að kynnast nokkru
á þessu sviði. Þekking á bókmenntum og þó
sérstaklega Ijóðum er mikil og áhuginn ein-
lægur, eins og mér hafði verið sagt.
— Allir íslendingar, sem til Svíjrjóðar
hafa komið, tala um hina um of kprteisu
Svía. Hvað segir þú um okkur í staðinn?
— Mér finnst afgreiðslufólk í búðurn
16
MELKORKA