Valsblaðið - 01.05.2006, Qupperneq 16

anum var mjög samheldinn og er enn þá.
Við spilum til að mynda enn þá árlegan
úrslitaleik við erkifjendur okkar Fram.
Þar er ansi gaman að bera saman menn
eins og Ola Stefáns og Stefán tenor 20
árum síðar. Þessi hópur skilaði sér líka
sterkt upp í meistaraflokk, menn eins og
Sveinn Sigfinns, Theodór Vals, Valgarð
Thoroddsen, Valur Amarsson og Óskar
Bjarni Óskarsson."
í einu af gullaldarliöum Vals
í handbolta
„Það voru miklir snillingar með mér í
handboltanum og kannski ekki sann-
gjarnt að fara telja upp ákveðin nöfn því
liðsheildin var sterk þar sem frábærir
leikmenn unnu oft í skugganum af lands-
liðshetjum okkar, menn eins og Ingi
Rafn Jónsson, Júlíus Gunnarsson, Valur
Arnarsson, Axel Stefánsson, Finnur
Jóhannsson og Sveinn Sigfinnsson, alveg
ótrúlega ósérhlífnir leikmenn sem fengu
kannski minni athygli. Ég held að ástæð-
an fyrir velgengni hafi verið mikil vinna.
Tobbi var með stóran hóp leikmanna sem
allir vildu ná langt. Það var mikil sam-
keppni á æfingum og oft erfiðari leikir
þar en í deildinni. Síðan var góð umgjörð
í kringum liðið, Jói Birgis, Boris og fleiri
góðir.“
Stærstu stundirnar með Val í
handholta
Dagur segir að Islandsmeistaratitlamir
fimm hafi allir verið sérstakir á sinn hátt.
„Arið 1996 var ég fyrirliði og valinn
besti leikmaður ársins. Úrslitaleikurinn
í troðfullri höll var líka síðasti leikur
minn með Val. Síðan vom Evrópuleikir á
móti Essen og Barcelona eftirminnilegir
og einnig þegar við skelltum meistumm
Svía, Drott, eftir að hafa selt heimaleik-
inn út. Og svo náttúrulega 4,3 sek. gegn
KA 1995... segi ekki meir,“ segir Dagur
sposkur á svip.
Út í atvinnumennsku 1996
„Ég fór út eftir titilinn 1996 ásamt Óla
Stefáns og Viggó Sig. til Wuppertal sem
þá var í 2. deild í Þýskalandi. Tvö lið
vom að sameinast í borginni og ætluðu
sér stóra hluti. Við unnum deildina eftir
mikla keppni og spiluðum árið eftir í 1.
deild. Liðið var styrkt enn frekar og var
Geir Sveinsson einn af þeim sem komu.
Wuppertal kom mjög á óvart og endaði í
8. sæti í deildinni sem var frábær árang-
ur af liði sem kom upp úr 2. deild. Eftir
þetta ár fór Óli til Magdeburg en Valdi
Gríms kom til Wuppertal. Mér bauðst
á þessum tíma meðal annars að fara til
Essen, en lét það vera á síðustu stundu
og ákvað að vera áfram í tvö ár í Wup-
pertal. Þessi tvö ár voru erfið, ég lenti í
meiðslum, Viggó var látinn fara og nýir
leikmenn og þjálfarar stóðu ekki undir
væntingum. Við börðumst fram til síð-
asta leiks og héldum liðinu þó í 1. deild.
A þessum tímapunkti var ég örmagna.
Hafði lent í fjórum liðþófaaðgerðum,
brotið bátsbein og fingur. Læknar liðs-
ins höfðu verulega áhyggjur af hnjánum
og ég íhugaði að
segja þetta gott.
Mér bauðst
þrátt fyrir allt að
vera áfram hjá
Wuppertal þar
sem ég var nú
orðinn fyrirliði,
fara til Wallau
Massenheim eða
skella mér til
Japans, sem ég
og gerði.“
Mögnuð ár í Japan
„Japansárin voru mögnuð, hreint ótrú-
leg. Ég æfði vel en við spiluðum ekki
nema um 20 leiki á ári. í deildinni voru
ekki nema þrjú góð lið en þau voru
bara ansi spræk, þarna spiluðu menn
eins og Frakkamir Fredrick Volle og
Stefan Stocklin, Rússarnir Kudinow
og Kulischenko ásamt nokkrum öðrum
útlendingum. Þama var ég í þrjú ár og
alltaf lentum við í öðm sæti, unnum
reyndar bikarkeppnina. Þegar ég átti eitt
ár eftir í Japan hafði ég uppsagnarákvæði
í samningnum sem ég ákvað að nýta
þegar Bregenz bað mig um að þjálfa og
spila með liðinu.“
111 Austurpíkis
„Bregenz er með frábærlega vel skipu-
lagt starf, frá handboltaakademíu upp í
meistaralið sem hefur náð góðum árangri
í Evrópukeppni. Ég hef fengið framleng-
ingu á feril minn með því að minnka
álagið, hef samt æft og spilað mikið síð-
ustu þrjú ár. I ár hefur hásinin verið að
angra mig og ég hef ekkert getað spilað.
Vonandi næ ég að hætta hjá Bregenz eins
og ég hætti með Val, fjórir titlar í röð.”
Dagur í síðasta leiknum í gamla Vals-
heimilinu.
Rumlega 290 landsleikip
Dagur hefur leikið rúmlega 200 landsleiki
fyrir Islands hönd. „Ég kom inn í liðið
hjá Þorbergi Aðalsteinssyni árið 1994,
spilaði smá rullu á HM 1995 á íslandi,
eftir það tók Tobbi Jens. við liðinu og bjó
til frábært lið sem toppaði á HM 1997 í
Kumamoto í Japan. Þar náðum við 5.
sæti, besta árangri sem Island hefur náð
á heimsmeistaramóti. Þama voru meðal
annarra Geiri, Júlli, Valdi, Duranuna,
Gummi Hrafnkels og svo Ripp, Rapp
og Rupp eins og ég, Patti og Óli vorum
oft kallaðir. Síðan komu nokkur mögur
ár, fram að EM 2002 í Svíþjóð, þá var
ég orðinn fyrirliði liðsins og við náðum
4. sæti, sem er besti árangur sem ísland
hefur náð á Evrópumóti. Gott lið þar sem
Fúsi, Guðjón Valur, Rúnar Sigtryggson,
Aron Kristjánsson og fleiri voru komnir
inn. Síðan vom Ólympíuleikamir 2004
í Aþenu líka eftirminnilegir þrátt fyrir
að liðið hafi ekki spilað vel. Maður er
búinn að ferðast nokkra kílómetrana og
sofa nokkuð margar nætur á hótelum.
Mér reiknast til að ég sé búinn að búa
með herbergisfélaga mínum Patta í eitt ár
samtals á hóteli.”
Fæddup fypipliði
Dagur segir að góður fyrirliði þurfi að
ná til leikmanna og geta hvatt þá áfram,
sérstaklega þegar illa gangi. Einnig þurfi
hann að vera fyrirmynd í leik, gefa tón-
inn og hafa innsæi í það sem þjálfarinn
er að reyna að ná fram. „Eitt eftirminni-
legasta atvikið utan leikvallar var þegar
landsliðsmenn vom orðnir langþreyttir
á slöku skipulagi HSI, tryggingamálum,
ferðakostnaði og fleiru, þá lenti ég í því
að hóta HSI verkfalli fyrir hönd okkar
16
Valsblaðið 2006