Valsblaðið - 01.05.2006, Síða 43

hvort við værum tilbúnir í mótin. Það
kom á daginn að við vorum í mun betri
æfingu en leikmenn annarra liða. Við
urðum ekki varir við erfiðið af því við
vorum alltaf með bolta.
Fótbolti er listform og Youri var tals-
maður sóknarknattspymu. A sínum tíma
missti ég stöðu mína í landsliðinu af
því ég kallaði suma ensku þjálfarana,
sem störfuðu hér á landi, réttum nöfnun:
bensínafgreiðslumenn. Þeir lögðu knatt-
spymuna hjá liðum eins og KR, Víkingi
stillti mér upp sem afturliggjandi,
vinstri tengilið. Ég áttaði mig ekki á til-
ganginum en leikurinn þróaðist eins og
Youri vildi. Allur fyrri hálfleikur hjá
Skagamönnum fór í að velta mér fyrir
sér. Jón Gunnlaugsson átti að elta mig,
senterinn, en ég var ekki á réttum stað
fyrir þá. Hann var því alltaf á vappi í
kringum miðjuna og galopnaði vörnina.
Við sóttum aldrei á færri en sex mönn-
um. Og Youri brýndi fyrir okkur að sækja
eins hratt og kostur væri. Það mátti eng-
íslands- og bikarmeistarar Vals 1976. Fremri röð frá vinstri: Úlfar Másson, Óttar B. Sveins-
son, Grímur Sœmundsen, Kristján Asgeirsson, Sigurður Dagsson, Ingi Björn Albertsson fyr-
irliði, Olafur Magnússon, Hermann Gunnarsson, Alexander Jóhannesson, Albert Guðmunds-
son og Guðmundur Kjartansson. Aftari röð frá vinstri: Pe'tur Sveinbjarnarsonformaður knatt-
spyrnudeildar, Youri Illichev þjálfari, Magnús Bergs, Atli Eðvaldsson, Guðmundur Þorbjörns-
son, Kristinn Björnsson, Dýri Guðmundsson, Vilhjálmur Kjartansson, Halldór Einarsson,
Bergsveinn Alfonsson, Ægir Ferdinandsson formaður Vals og Halldór Skaftason.
og Vestmannaeyjum í rúst. Menn spiluðu
,Jcick and run“ fótbolta og vörðust á ell-
efu mönnum á útivelli. Félögin vom
nokkuð lengi að ná sér eftir þetta. Mér
þótti í góðu lagi að fóma landsliðsstöðu
fyrir það að segja sannleikann.
Youri kenndi okkur að við yrðum að
geta leikið flestar stöður á vellinum. Við
lékum með þrjá menn frammi, yfirleitt
mig og Inga Björn og Gumma Þorbjöms
fyrir aftan okkur. Við urðum að geta
skipt um stöður eftir hentugleika. Albert
Guðmundsson og Atli Eðvaldsson vom
á köntunum og Hörður Hilmars á miðj-
unni. Þessir sex menn urðu allir að geta
róterað því Youri sagði að Valur færi inn
á völlinn til að verða íslandsmeistari.
Youri hafði aldrei áhyggjur af andstæð-
ingnum því hann vissi að aðrar þjálf-
arar hefðu áhyggjur af því hvemig ætti
að stöðva Val. Youri stillti liðinu okkar
stundum upp með tilliti til liðsskipans
andstæðinganna en þá eingöngu með
það í huga að við gætum orðið betri. Við
vorum aldrei settir til höfuðs einhverjum
ákveðnum mönnum.
Ég man sérstaklega eftir Ieik gegn
Skagamönnum sem við unnum. Youri
inn vera að taka einhverjar hræmr með
boltann á miðjunni. Ekkert félag réð við
svona sóknarþunga.
Ég féll í ónáð hjá Skagamönnum í
nokkur ár eftir fyrri leik liðanna þetta
sumar, leik sem við rústuðum sex eða sjö
eitt. Ég sagði að þetta hefði verið framlag
okkur til listahátíðar sem þá stóð yfir.
Youri spilaði líka mikið inn á sál-
fræðina og var algjör sér-
fræðingur á því sviði, tók
oft einn og einn leikmann
fyrir fyrir framan hópinn.
Þegar við vomm orðnir
íslandsmeistarar árið 1976
var haldinn töflufundur fyrir
bikarúrslitaleikinn gegn
Skagamönnum. Youri hældi
Alberti og Atla fram úr hófi
og sagðist aldrei hafa séð
jafn góða leikmenn. Hann
náði þeim yfirleitt á flug
með því að hafa þá nánast
í bómull. Svona tók hann
hvem og einn fyrir og end-
aði á mér. Þá stundi hann.
Hann sagði að ef hann hefði Feðgarnir
úr fleiri mönnum að spila tnannsson
væri ég ekki í liðinu. Hann sagði að ég
væri búinn að skora tvöfalt fleiri mörk í
sumar ef ég hefði einhvem tímann gefið
boltann, sagði að ég hreyfði mig ekk-
ert og ynni aldrei fyrir liðið. Svo sagðist
hann því miður neyðast til að nota mig í
leiknum þótt ég væri til vandræða. Það
sauð svo á mér eftir þessar svívirðingar
að það munaði minnstu að ég neitaði að
fara inn á Laugardalsvöllinn. Við unnum
leikinn 3:0 og ég skoraði tvö mörk en
Kristinn Bjömsson eitt. Eftir bæði mörk-
in hljóp ég í áttina að hliðarlínunni og
benti reiður á helvítis fíflið hann Youra.
Þegar flautað var til leiksloka kom karl-
inn skellihlæjandi inn á völlinn, rakleitt
til mín og sagði: „Þetta tókst.“
Ég hugsa stundum til þess hvað hefðu
orðið úr mér ef ég hefði haft þjálfara eins
og Youra á mínum yngri ámm, ekki síst
eftir að ég las í viðtalsbók við Ásgeir
Sigurvinsson sem sagði að hann hefði
viljað sjá mig leika fyrir erlent lið við
bestu aðstæður þegar ég var upp á mitt
besta.
Það var undarlegt að spila í
Vestmannaeyjum á þessum tíma því þá
héldu líklega jafn margir Eyjamenn með
Val og ÍBV. Ég man sérstaklega eftir leik
sem Ásgeir Sigurvinsson minnist á í bók-
inni. Við Valsmenn vorum allir í gras-
skóm en sökum rigninga var leikurinn
færður yfir á malarvöllinn, sem var dkki
burðugt fyrir okkur. í þeim leik gerði ég
draumamarkið mitt. Ég stóð um tíu metra
fyrir utan vítateig, fékk boltinn í axl-
arhæð, lyfti fætinum og smellhitti bolt-
ann svo svakalega að hann fór til hliðar
við Palla Pálma í markinu sem hreyfði
sig ekki. Geiri segir í bókinni að hann
hafi aldrei séð annað eins. Það heyrðist
Hermann Gunnarsson og Hendrik Her-
í sextugsafmœli Hemma í desember 2006.
Valsblaðið 2006
43