Valsblaðið - 01.05.2006, Síða 44

bílflaut frá hverjum einasta bíl í kxing-
um völlinn en slíkt myndi sennilega ekki
gerast í dag.“
Ivar værir þú að spila núna ef
iú væri upp á þitt besta með þá
læfileika sem pu bjást yfir?
,J>að er útilokað að segja. Ég var ferlega
latur að æfa og kannski þess vegna hélt
ég mig í handboltanum því það var svo
þægilegt að vera í inniíþrótt á meðan
menn voru að æfa fótbolta í kulda og
trekki. Sökum þess var ég sjaldnast í því
úthaldi sem ég hefði kosið, nema kannski
sumarið 1976. Ég hefði væntanlega
plumað mig við bestu aðstæður á þeim
tíma því næst besta félagslið Þýskalands
reyndi ítrekað að fá mig. Ég sá eftir því í
mörg ár. Þeir sendu áhugamannaliðið sitt
gagngert til íslands til að skoða mig. Ég
var þá að þjálfa IBA og fékk fyrirspurn
um að spila æfingaleik við þýska liðið.
Ég hafði ekki hugmynd um að þeir ætl-
uðu að skoða mig. Ég spilaði því ekki
leikinn enda vildi ég leyfa öðrum mönn-
um að spreyta sig. Forráðamenn liðs-
ins voru það svekktir eftir leikinn að
þeir fóru fram á að spila annan leik degi
síðar. Þá fyrst tjáðu þeir sig um það að
þeir hefðu komið gagngert til Islands
til að skoða mig. Ég gat ekki látið IBA
spila tvo leiki í röð á miðju Islandsmóti
þannig að við fórum í Mývatnssveitina
og blönduðum saman leikmönnum frá
ÍBA og HSÞ-b. Ég spilaði fyrri hálfleik-
inn með þessu sameiginlega liði og síð-
ari hálfleikinn með þýska liðinu. Þrem-
ur vikur seinna fékk ég þetta fína tilboð
en í ljósi biturrar reynslu frá Austurríki
hafnaði ég tilboðinu og sá lengi eftir því.
Þarna hefði ég fengið kjörið tækifæri að
kanna hvar styrkurinn og takmörkin lágu
við bestu hugsanlegu aðstæður.“
Hversu góður skóli fyrir lífiö voru
íþróttirnar?
,J>að segir sig sjálft að sá sem vinnur til
43 titla með Val í öllum flokkum fer ekki
í gegnum íþróttaferilinn án þess að finna
fyrir öfund eða ósanngirni. A tímabili
var þetta sárt en ferillinn var þó yfirleitt
blómum skrýddur. Allt sem Albert heit-
inn Guðmundsson hafði sagt varðandi
öfundina og óvildina átti eftir að rætast.
Það var sárast.
Þegar ég lít til baka geri ég mér sífellt
betur grein fyrir því hversu mikilvægt
öflugt félags- og unglingastarf er. Valur á
ætíð vera það félagslega sterkt að iðkend-
ur eiga að vera stoltir yfir því að klæð-
ast Valstreyjunni. Þróunin núna er sú að
leikmenn rokka á milli félaga, láta fjár-
magnið draga sig á asnaeyrunum, og ég
spyr hversu miklir Valsmenn geta leik-
menn orðið? Það er um að gera hjálpa
öllum, án tillits til aldurs, til að verða
Valsmenn, sýna þeim í verki að þeir eru
velkomnir því aðeins þannig fáum við
eitthvað út úr þeim. Við verðum að efla
Valskjarnann frá unga aldri og halda
mönnum í félaginu á réttum forsendum.
Menn mega aldrei gleyma hvar ræt-
urnar liggja og hvað skiptir mestu máli.
Ég vona svo sannarlega að Valur breyt-
ist aldrei í fjárfestingarfélag með íþróttir
sem aukabúgrein."
Geturöu yefið ynuri iðkendum góð
ráð, í Ijósi reynslu þinnar?
,JLeikið ykkur með bolta öllum stundum.
Mér finnst dapurlegt hversu lítil áhersla
er lögð á knatttækni í yngri flokkunum.
Hún er algjör undirstaða árangurs. Iðk-
endur geta alltaf náð sér í meira þrek
en krakkar í 4. flokki eiga ekki að vera
á úthaldsæfingum. Hafi menn einhverja
eiginleika er hægt að byggja upp mikla
hæfileika með mikilli ástundun og dugn-
aði en tæknina er erfitt að tileinka sér á
efri árum. Knatttækni á alltaf að vera
þungamiðjan en hún virðist hafa vikið
fyrir sífellt meiri áherslu á keppni. Strax
í 6. flokki eru krakkar settir í vítaspymu-
keppni á mótum, oft með skelfilegum
sálrænum afleiðingum þegar félagsskap-
urinn og leikurinn sem slíkur ætti að vera
í öndvegi.
Á hinn bóginn eru leikmenn famir
að velta atvinnumennsku fyrir sér allt
of snemma. Við erum að senda unga
menn utan sem eru sálarlega engan veg-
inn í stakk búnir að fara til erlendra liða.
Sumir halda að þeir geti stokkið yfir 2.
flokk, yfir meistaraflokk og yfir lands-
liðið og em komnir til stóm liðanna úti
í heimi, oftar en ekki í huganum. Það
er grátlegt að leikmenn skuli komast
upp með svona hugsun. Hún skemmir
fyrir þeim. Menn eiga að fara sér hægt
og þroskast sem einstaklingar og góðir
leikmenn áður en þeir huga að atvinnu-
mennsku."
Með hvaða hugarfari ferðu á
fætur?
,,Ég hef ágæta lund og hef ekki þurft að
drepast úr svekkelsi síðustu árin. Eftir
að ég varð fyrir þeirri lífsreynslu að
deyja tímabundið fyrir rúmum þremur
árum vakna ég nánast alltaf brosandi. Á
morgnana á ég alltaf mína 10-15 mín-
útna friðarstund þar sem ég fer yfir dag-
inn og ákveð að ég ætla að eiga frábæran
dag. Ég þakka líka fyrir mig á kvöldin og
sofna sáttur. Ég er komin með einhverja
innri ró sem mér var afhent þegar ég dó.“
Ertu hræddur við að deyja aftur?
,J9úna veit ég hvað bíður mín og því
kvíði ég ekki. Mér var gefið þetta tæki-
færi sem ég er þakklátur fyrir og er- vit-
anlega heppinn að hafa sloppið óskadd-
aður frá dauðanum. Ég fékk margt
áþreifanlegt í staðinn, til dæmis fékk nýtt
hár, sem ég kalla englahár, er allt annar
maður en samt enn
þá að kynnast þess-
um Hemma. Mér var
ætlað eitthvert hlut-
verk sem ég veit ekki
hvert er en ég bíð í
rólegheitunum. Minn
æðri máttur ákveður
það en ég er hrædd-
ur um að það sé á
allt öðrum sviðum
en fjölmiðlun. Núna
stend ég á tímamót-
um, búinn að vera
40 ár í útvarpi og 25
í sjónvarpi og það
er ágætt að huga að
einhverju öðru. Hver
veit nema ég fari bara
að þjálfa hjá Val.“
Hermann Gunnarsson heilsar Grími Sœmundsen formanni Vals og
fyrrum félaga ífótboltanum í Val með virktum í sextugsafinœlinu.
44
Valsblaðið 2006