Valsblaðið - 01.05.2006, Síða 80

Ungir og efnilegir Valsmenn,
i Kaupmannahofn i sumar
Körfuboltamenn í shemmtilegri æfingaferö
Það voru glaðir Valsarar sem héldu til
Kaupmannahafnar í ágúst síðastliðnum.
Allir voru búnir að æfa vel og mikið allt
sumarið, bæði sjálfir og að lyfta hjá Orra
einkaþjálfara og átti þessi ferð að vera
hápunktur sumarsins fyrir okkur strák-
ana. Nokkrir af yngri leikmönnum liðs-
ins voru eins og beljur sem var verið að
hleypa út að vori, svo mikill var spenn-
ingurinn. I ferðina fóru aðallega yngri
leikmenn meistaraflokks með nokkrum
undantekningum, en eldri og „æðri“ leik-
menn fengu að slappa af heima á meðan.
Grínið byrjaði í raun um leið og við
komum í Leifsstöð. Af einhverjum
ástæðum voru kílómetra langar raðir
við öll innritunarborðin. þegar undirrit-
aður mætti í flugstöðina ásamt fríðu
föruneyti. Eggert, Sæbi og nokkrir aðrir
strákar voru komnir í miðja röðina og
sáum við hinir ekkert því til fyrirstöðu
að ryðjast fram fyrir tugi manns til að
vera hjá þeim. Þetta skapaði okkur ekki
miklar vinsældir. Þegar allir voru búnir
að skrá sig í flug áttaði ónefndur aðili
sig á að hann hafði gleymt sér í spenn-
ingnum að vera loksins kominn eitthvað
án mömmu og pabba og gleymt veskinu
sínu og miðanum heim niðri í innskrán-
ingu. Sem betur fer hafði einn af reynd-
ari leikmönnum liðsins séð dótið hans og
tekið það með.
Stuttu síðar vorum við lentir í
Kaupmannahöfn. Sumir voru teknir
í gegn strax fyrsta kvöldið á reynslu-
leysinu og látnir borga þrefalt í leigu-
bfl. Við gistum á flottu farfuglaheim-
ili á Islandsbryggju, þar sem var stutt
á Strikið og ekki langt í íþróttahúsið í
strætó. Fyrsta kvöldið var ekki mikið
gert, strákarnir fóru hver í sína átt að fá
sér að borða, en svo var farið inn að sofa.
Daginn eftir var vakið klukkan korter
fyrir átta og áttu menn að vera tilbúnir í
lobbýinu klukkan 8:00. Það átti þó eftir
að reynast erfitt næstu daga og voru
nokkrir einstaklingar í liðinu einstaklega
duglegir við að láta bíða eftir sér. Förinni
var heitið í íþróttahöllina á Amager, sem
er heimavöllur eins besta liðs Danmerkur,
en með þeim spila einmitt bæði
Jesper Sörensen og Grétar Örn
Guðmundsson, sem áður voru
leikmenn KR. Þangað vorum
við komnir rétt fyrir níu og
tókum vel á því þennan fyrsta
dag. I Amagerhallen tók á
móti okkur mjög viðkunnaleg-
ur maður sem hét Klaus og lét
okkur fá lykla og sagði okkur
Neðsta röð frá vinstri: Kjartan Ragnars,
Hjalti Friðriksson, Páll Fannar Helgason,
Arnór Þrastarson, Stefán Nikulásson (ligg-
ur), Dzemal Licina, Haraldur Valdimars-
son, Steingrímur Gauti Ingólfsson. Fyrir
miðju frá vinstri: Gústaf Hrafn Gústafsson,
Magnús Björgvin Guðmundsson, Hafsteinn
Rannversson, Valtýr Sigurðarson, Kolbeinn
Soffíuson. Efsta röð frávinstri: Sœvaldur
Bjarnason, Sigvaldi Eggertsson (bakvið) og
Eggert Maríuson.
að láta eins og heima hjá okkur. Seinna
um daginn spiluðum við okkar fyrsta
leik, við dönsku meistarana í SISU. Ekki
er frá miklu að segja, nema að við vorum
algerlega í hlutverki fómarlamba og
sáum ekki sólina fyrr en að við gengum
út úr íþróttahöllinni aftur. Þeir voru með
líkamlega yfirburði og leikreynslu, en við
gengum út reynslunni ríkari. Um kvöldið
fór hver í sína átt, en allir áttu að vera
komnir inn klukkan 23:00 annars yrði
hlaupið fyrir hvern leikmann og hverja
mínútu sem sá kæmi seint. Enn sýndi
reynsluleysið sig hjá yngri leikmönn-
unum þar sem fjórir þeirra komu tveimur
mínútum of seint. Það þýddi náttúrulega
ekkert annað en átta stykki „suicide“
sem við greiddum morguninn eftir.
Næsti dagur var svipaður deginum
á undan - vakið í kringum átta og við
vorum mættir í Amagerhallen rétt fyrir
níu. Sæbi þjálfari ákvað að vera sniðugur
og gleyma lyklunum að boltakörfunni
í húsinu, þannig að það eina sem hægt
var að gera var að taka þrekæfingu. Við
tókum vel á því til hádegis og fengum
frjálsan tíma fram á seinni partinn, en
80