Búnaðarrit - 01.01.1944, Blaðsíða 18
XVI
B U N A Ð A R R 1 T
að leggja út á námsbrautina. Mörg Ijezlu ár hans
iannst honum, að farið hefðu til einskis. Nii var hann
að byrja að sýna, hvað hann hefði lært, hvað hann
gæti frainkvæmt, — og þá var komið haust að þessu
sinni. Farið hafði hann um langan veg og mikið á
sig lagt lil að afla sér menritunar þeirrar, er hann
vonaðist eftir, að til gagns mætti verða fyrir almenn-
ing. En hver yrði árangurinn? Skyldi svo fara, að
hann mætti ekki öðru en kulda og hríðum og vonir
lians um framfarir kutnuðu út? Hann beit á jaxlinn,
talaði fátt og hamaðist við verkið, með þeirri einlægu
liugsun, að gera skyldi hann sitt bezta, livað sein á
lcynni að bjáta.
Þegar laufkrónur trjánna, fám árum síðar, lyftu
sér Jiátl yfir þann gróðursvörð, sem liann plægði upp
fyrstur þennan haustdag, og sýnt var, að þar tólc
trjágróður skjótari þroslra en nolikurn gat grunað
að óreyndu, þá varð þessi fyrsti vinnudagur hans, að
lokinni fyrstu námsferðinni, lionum hugstæð endur-
minning.
Heilsusamleg vetrarferð.
Um veturinn sendi amtmaður Sigurð í ldáðarann-
sókn um Norður-Þingeyjar- og Múlasýslur. Slvyldi
hann fá úr því skorið, hve kláðinn væri þar útbreidd-
ur. Sigurður ferðaðist gangandi um sveitir bæ frá bæ,
og hafði hann mikla ánægju af því ferðalagi. Kynnt-
ist hann bændum náið og aflaði sér margra vina í
þeirra hóp. En jafnframt óx honum kjarkur og áræði.
Hann taldi, að þetta langa vetrarferðalag hefði orðið
sér mikil og góð heilsubót, bæði andleg og líkamleg.
Hafði hann fram að þeim tíma verið veill fyrir brjósti
og haft af því áhyggjur nokkrar um framtíðarheilsu
sína. En gönguferð þessi létti af honum öllum áhyggj-
um í því efni. Hann fór hratt yfir, varð göngugarpur
mikill þann vetur, brá sér sviplétt yfir fjöll og heiðar.