Búnaðarrit - 01.01.1944, Blaðsíða 237
B Ú N A Ð A R R I T
169
á endanum til ills eins, en gyllingu verður að telja þá
staðhæfingu, ,,að í flestum héruðum landsins er land-
ið undir 100 m hæð að meslu þakið gróðri, þegar vötn
eru fráskilin".
Nú munu bæði Ólafur og ýmsir aðrir koma með þá
athugasemd, að mikið af löndum þeim, sem ógróin eru
talin á kortum, beri nokkurn gróður. Þetta er alveg
rétt, en sá gróður mun langtum minni en' flestir ætla.
í fyrrasumar og sumarið þar áður gerðum við Stein-
dór Steindórsson, menntaskólakennari á Akureyri,
gróðurmælingar á ýmsum stöðuin í Þjórsárdal, og
urðum við báðir meir en líLið undrandi yfir því, hve
lítill gróður er víðast kominn á hin örfoka svæði, jafn-
vel þau, sem virtust hálfgróin að nýju. Ástæðan til
þess, að manni hættir ósjálfrátt við að meta gróður1-
inn meiri en hann er, er án efa sú, að sjónin blekkir
mann. Augun dvelja ósjálfrátt meira við gróðurinn en
auðnina á milli toppanna, og þetta hefur kannske líka
átt sér stað er Ólafur fór á hugarflugi sínu rangsælis
kringum hólmann.
Fóðurbætisgjöfin 1930—1939.
Þá er komið að þriðja og e. I. v. hezta dæminu um
gagnrýni Ólafs Jónssonar. Það er um fóðurbætisgjöf
landsmanna árin 1930—1939. Ég taldi, að láta mundi
nærri að áætla hana um 5 milljónir fóðureininga að
meðaltali á ári. Ólafur Jónsson segir á bls. 87: „Hitt
veit ég, að fóðurbætisnotkunin er drjúgum meiri, þvi
að á þessu tímabili, sem um ræðir, er að meðaltali
flutt inn af korni, sem notað er til fóðurs, um 4 millj.
kg á ári.“ Rétt á eftir getur hann þess til, að fóður-
bætisgjöfin hafi verið 10 millj. i'e. árlega á þessu tíma-
bili, sem hér um ræðir, og byggir svo úreikninga sína
á þeirri tölu.
Áætlun mína um fóðurbætisgjöfina gerði ég á eftir-
farandi hátt. Árin 1940 og 1941 liafði síldarmjölssala