Búnaðarrit - 01.01.1944, Blaðsíða 244
17f>
BÚNAÐARRIT
bergsjarðvegi sé hættara en öðruni við uppblæstri“.
— Athugasemd Ólafs Jónssonar við þessu byrjar svo:
„Bkki skil ég í þvi að H. B. fái marga, sem til þekkja,
á sitt mál um það, að móbergsjarðvegi sé ekki hætt-
ara við uppblæstri en öðrum jarðvegi“, (bls. 84—85).
Vet hefur Ólafur nú lesið ritgerð mína.
Úr því að verið er að ræða uppblástur og snjó-
þyngsli, verð ég að benda á eilt atriði, sem mér virð-
ist Ólafur hafi sett fram án þess að hugleiða nánara.
Hann segir á bls. 85 og 80: „Skagafjörður hefur líka
orð á sér sem mjög snjólétt hérað, en ekki er þar
mikið blásið land. I Fnjóskadal og Bárðardal er
nokkur uppblástur, en mikil snjóþyngsli.“ Ég verð
að bæta ]>ví við, að uppblástur í Fnjóslcadal er nú
aðallega þar, sem snjóléltast er.
Um kafla þann, sem Ólafur Jónsson nefnir van-
fóðrun búfénaðarins, get ég verið fáorður. í fyrsta
lagi er grein Gunnlaugs Kristmundssonar, í sama
Búnaðarriti og grein Ólafs er, að nokkuru svar við
honum, en auk þess fer Ólafur ekki alveg rélt með
frekar en sums staðar annars staðar. Það, sem ég
áætlaði til fóðurs búpeningi landsmanna, var tekið
saman í samráði við Pétur Gunnarsson, fóðurefna-
fræðing, og treysli ég honum, engu síður en Ólafi, lil
]>ess að fara nálægt því, sem æskilegt væri. Hins vegar
veit ég, að búféð kemst i flestum árum af jneð minna
fóður en ráð var fyrir gert, en þá vaknar bara spurrr-
ingin, hvaða fóðrun borgi sig bezt, og það var ástæð-
an til þess, að ég leitaði umsagnar Péturs.
Ólafur Jónsson segir á bls. 88: „Hitt, sein Hákon
heldur fram, að vetrarbeit hljóti nú, vegna i'jár-
mergðar, að vera notuð lil hins ýtrasta og meira en
nokkuru sinni fyrr færst varla nokkur ... til að
viðurkenna" o. s. frv. Þetta er algert ranghermi,
sem Ólafur hefði getað komizt hjá með betri lestri.