Búnaðarrit - 01.01.1944, Blaðsíða 297
BÚNAÐAKKIT
229
skepnum. — Ég geng út frá því, sem fyrr er gelið,
að áburðarlögurinn renni beint úr flórnum í safn-
þróna, svo er minni hætta á að veggir og stétt verði
atað i óhreinindum frá kvöldi til morguns, af slett-
um, sem annars koma er mykjan fellur í flórinn.
Þá mykju, sem kann að i'alla á básstokkinn verður
fjósamaðurinn að hreinsa niður i flórinn svo oft
sem bann kemur í fjósið, til þess að komast hjá því,
ef unnt er, að klaufirnar smyrjist í mykju eða lærin
klínist með slíku efni er skepnan leggsl.
Flórinn verður að hreinsa 2—3 sinnum á dag með
kúst eða reku, sem ekki eyðileggur vel gerðan, gljá-
búðaðan flór.
Erlendis nola menn á stöku stað sjálfvirka flór-
hreinsara, sem ganga fyrir vélaafli eða rafmagni.
Þessi útbúnaður er langt frá að vera eftirsóknar-
verður; hann er dýr og engin hreinlætisráðstöfun.
Daglegt hreinlæti í fjósinu felst enn fremur í því, að
kústa ganga og stéttir og skola þá um leið. Erlendis
cr það taliö sjálfsagt að strá sagi, krít eða sandi á
stéttirnar daglega, svo þær haldist þurrar. Jöturnar
þarf og að hreinsa við og við, einkum þegar kraftfóður
er nolað og það gefið í jöturnar. Enn fremur verður
að halda stíuin hreinum, sem öðrum hlutum fjóssins.
Ýmsum mun ef til vill finnast að það sé of langt
gengið, ef gerðar eru kröfur til, að stétt, flór og aftur-
endi básanna sé skolaður með sótthreinsandi lyfi,
t. d. klórkalki einu sinni aðra hverja viku.
Ef um smitandi sjúkdóm er að ræða, ígerð í júgri,
eða því um líkt, er þetta þó nauðsynlegt, helzt einu
sinni eða tvisvar í viku. Svona löguð hreinlætis-
ráðstöfun getur undir ölluin kringumstæðum eytt
milljónum gerla, sem saknæmir geta verið, bæði fyrir
skepnurnar og afurðirnar. Minnst einu sinni á ári, eða
þegar kýrnar koma út að sumrinu, fer fram aðal-
hreingerning fjóssins.