Samtíðin - 01.12.1934, Qupperneq 26

SJÁLFSTÆTT FÓLK
Halldór Kiljan Haxness er kunn-
áttumestur allra rithöfunda, sem
nú rita íslenska tungu. Það er
ekki fyrir glettni örlaganna, held-
ur alvöru þeirra. Enginn, sem
ritar íslenskt mál hefir lagt jafn
mikið á sig, til að verða sjálfstæð-
ur rithöfundur, sem hann. Til
þess að öðlast sjálfstæði frumleil:-
ans, hefir hann leitað upp allar
EFTIR
ARNÓR SIGURJÓNSSON
hugsanlegar stílbrellur og öll
hugsanleg viðhorf, kaotiskt við-
horf, kosmiskt viðhorf, katólskt
viðhorf og kommúnistiskt við-
horf, svo að nokkur séu nefnd,
sem byrja á k-i. Sitt hversdags-
lega nafn, Halldór Guðjónssor,
Þetta hefir tekist miklu betur
en ég bjóst við. Ég skal nú
segja þér hreinskilnislega eins
og er, Georg. Ég hnoðaði saman
þessari vísu í fyrra, og pabbi lét
einn af skólastrákunum skrifa
hana eftir upplestri. Afskriftin
var ekki alveg nákvæm, eins og
þú getur getið nærri, sumstað-
ar sett i fyrir e og fleira því líkt.
Og svo datt mér í hug að fara
24
til meistaraefnisins og vita hvað
hann gerði úr þessu. Mín vísa
var svona:
Fóru hvatir fyrir, —
fannir og ísar banna
meiðum málma leiðir
— menn tveir í hríðar sennu.
óragir foldu feta,
finna um siðir inni.
Hurðir knýja þar harðir.
Hark várð, er náðu marki.