Samtíðin - 01.12.1943, Síða 7
Desember 1943. Nr. 98 10. árg., 10. hefti
ÚTGEFANDI: SIGURÐUR SIÍÚLASON MAGISTER. UM ÚTGÁFUNA SJÁ BLS. 32.
EG VEIT EKKI, hvoit okkur fslending-
um er það nægilega ljóst, að göngu-
ferðir eru einhver heppilegasta heilsu-
vernd, sem hugsazt getur. Með bilunum
kom hraðinn fyrst til sögunnar í sam-
göngumálum okkar. En okkur hefur orðið
það á, að misbrúka bílana að verulegu
leyti. Bílaumferðin á götum Reykjavíkur
nær oft og einatt ekki nokkurri átt, mið-
að við það, að aukin hreyfing er einmitt
þa.ð, sem íbúa höfuðstaðarins vanhagar
einna mest um. Menn bíða oft og einatt í
5—10 mínútur eftir strætisvagni til þess
að geta ekið í honum leið, sem þeim væri
í lófa lagið að ganga á 5—10 mínútum!
Slíkt makræði er blátt áfram ógeðslegt.
Kyrrsetufólk íslenzkra bæja hefur enn ekki
komið auga á, hve unaðslegt, hollt og oft
lærdómsríkt það er að fara gönguferðir,
langar eða stuttar eftir ástæðum. Líklega
finnst mönnum þetta of hversdagslegt og
ef til vill ekki nógu mikið í ætt við íþrótta-
starfsemi. Skíðaferðirnar, sem urðu hér
tízka fyrir nokkrum árum og eiga von-
andi fyrir sér að heilla bæjaæsku landsins
enn um nokkurt skeið, höfðu á sér nægilegt
íþróttasnið til þess, að þær lokkuðu fólkið
upp í blátært fjallaloftið og það oft og
einatt í rigningu og fullkomnu snjóleysi!
En vonandi verður þess skammt að bíða,
að menn bindist samtökum — tveir eða
fleiri — og myndi með sér göngufélög. Þá
þarf engan snjó, og allt er miklu hægara
viðfangs en í samhandi við skíðafcrðirnar.
Þá munu hefjasc gönguferðir um hina dá-
sa.mlegu Heiðmörk, sem próf. Sigurður
Nordal hefur líklega fyrstur manna lagt
undir fót sér til hressingar og sálubótar,
en hann mun einn af mestu göngugörp-
Reykjavíkur og hefur lengi iðkað gön'n-
farir, er mjög gætu vcrið öðrum til eftir-
breytni.
í ameríska tímaritinu Hygiea, sem flyt-
ur heilsufræðilegt efni, var því nýlega
Iýst, hve göngur væru mönnum hollar og
bráðnauðsynlegar. Þar stóð m. a.: „Auk
þess, sem daglegar göngufarir styrkja
líkamann, veita þær ótrúlega mikla and-
lega hressingu. Ef mönnum hættir við að
vera þunglyndir að morgni dags, mun
ganga þyrla öllu hugarvíli á braut. Slík
hreyfing veitir þér styrk til að sigrast á
angurseminni, og þú öðlast lcjark og þor.
Ef þú hefur ekki iðkað göngur fyrr, er
rétt að byrja i smáum stíl, ganga svo sem
eina mílu í fyrstu. En brátt geta menn
hæglega gengið 4—5 mílur hvíldarlaust.“
— Höfundur þessarar greinar, E. A. Con-
klin að nafni, telur borgarbúum nauðsyn-
legt að ganga sér til heilsubótar á hverjum
morgni. Hann vill láta menn verja til þess
einni klukkustund í senn og fullyrðir, að
sá tími verði mönnum brátt endurgreiddur
í aukinni heilbrigði og meiri afköstum við
störf þeirra. — „Ef þú getur ekki gengið
eina klst. á morgnana, skaltu ganga kl
4—5 síðdegis, eða þegar þú hættir störf-
um á skrifstofunni, í verksmiðjunni o. s.
frv. Það er nauðsynlegí, að þú gangir á
sama tíma fyrst í s(að og myndir þér lífs-
venju, þangað til þessi hreyfing er orðin
þér slík lífsnauðsyn, að hún er runnin
þér í merg og blóð, og þú getur alls ekki
án hennar verið“, segir Conklin. og hann
bætir við: „Á gönguferðum úti í guðs-
grænni náttúrunni ber margt dásamlegt
fyrir augun, sem við höfum aldrei fyrr
veitt athygli. Þar munu áhyggjur borgar-
lífsins hverfa eins og dögg fyrir sólu.“
ÁTÆSTA hefti Samtíðarinnar kemur 1.
' febr. 1944, og byrjar ritið þá ann-
an áratuginn. Fjöldi mjög tímabærra
greina, smásagna o. fl. bíður næstu hefta.