Samtíðin - 01.12.1947, Blaðsíða 9

SAMTÍÐIN
7
flutnings. Og það er sannleikur, að
framleiðsla á léttum vínum, borð-
vínum og freyðvínum og raunarýms-
um sterkum drykkjum, svo sem kon-
íaki, er hvergi betri né meiri en í
Frakklandi og hefur jafnan verið ein
aðal-útflutningsvara Frakka. Ættum
vér því ekki að kaupa neitt af þess-
um vörutegundum fyrir frjálsan
gjaldeyri. Sama er að segja um
snyrtivörur. Engin þjóð stendur
Fröklcum á sporði í þeirri iðn. Snyrti-
vörur ættum vér því ekki að þurfa
að kaupa fyrir frjálsan gjaldeyri, ef
það magn, sem vér þörfnumst, fæst
í Frakklandi. Það virðist því vera
dálítið einkennileg. ráðstöfun að
neita um gjaldeyris- og innflutn-
ingsleyfi þaðan á sápu, bæði á hand-
sápu og þvottasánu, eins og Við-
skiptaráð og svo Viðskiptanefnd hafa
gert á þessu ári, allt fram á þenn-
an dag.
Annars eru það æðimargar vöru-
tegundir. sem hægt er að fá í Frakk-
landi við mjög sæmilegu verði, svo
sem margs konar byggingarvörur,
rafmagnsvörur, saumavélar. prjóna-
vélar. nvir ávextir, vefnaðarvara,
vatrfsleiðslurör, liósa- og mælinga-
tæki til hafna, skipa, vita og flug-
valla, rafmagnsvírar, bifreiðar,
smíðaiárn o. fl. Á sumum þessum
vöruin hefur ekki fengizt útflutn-
ingslevfi, vegna þess að um það hef-
ur ekki verið samið í verzlunarsamn-
ingi Islendinga og Frakka. Fram-
leiðsla Frakka á þessum vörum er
það naum enn þá og þörfin fyrir
þær svo rík innan lands, að þeir hafa
ekki séð sér fært að veita leyfi fyrir
þær nema til þeirra landa, sem tun
það hafa samið: En með því að leggja
alúð við samningagerðir vorar við
þá, tel ég mjög líklegt, að takast
mætti að fá nokkurt magn af þess-
um nauðsynjavörum í samninginn.
Er nú samningur vor við Frakkland
raunverulega úr gildi síðan 30. júní
s.l„ nema hvað gengi er tryggt til
áramóta. Mun nú standa til að end-
urnýja hann bráðlega.
Viðskipti vor við Frakka gætu því
verið mikilvæg. Höfum vér selt
þangað allmikið af afurðum í ár,
einkum hraðfrystan fisk, fyrir mjög
gott verð. Eru möguleikar á sölu
hans allmiklir þar í landi, því að
hann þykir góð vara, en nú síðast
hefur staðið á innflutningsleyfi
franskra stjórnaryfirvalda. Um á-
stæðu fyrir því er mér ekki kunn-
ugt, en ekki er ósennilegt, að þar
valdi nokkru tregða sú, sem hér hef-
ur ríkt á því að fá gjaldeyris- og
innflutningsleyfi fyrir franskri fram-
leiðslu. Höfum vér jafnan átt all-
vex-ulega fjái'hæð inni í Frakklandi
fvrir selda franxleiðslu vora þar, og
höfum, er á allt er litið, ekki sýnt
verulegan áhuga fyi’ir skiptum við
þetta land. Stendur það vonandi til
bóta.
Að mínum dómi hafa íslenzk yfir-
völd gert of lítið til að kynna sér
ítarlega, hvaða vörur vér getum
fengið í Fi’akklandi, gæði lxeirra og
verð. Það mál er mjög þvðingarmik-
ið fyrir oss, eins og að framan get-
ur, þar eð um jafnvirðiskaup er að
ræða. Með öðrum orðum, þeim mun
meir, sem vér getum kevpt þar af
vörum, þeim mun meiri möguleikar
eru fyi'ir oss að selja þangað fram-