Fréttablaðið - 26.03.2010, Blaðsíða 26

4 föstudagur 26. mars
Hönnuðurinn Birna
Karen Einarsdóttir var
uppreisnargjörn í æsku
og gekk í gegnum ýmis
fatatímabil. Tvítug fór
hún á Hróarskelduhátíð-
ina og sneri aldrei aftur
heim. Í dag á hún fyrir-
tækið Birnu og var ein af
aðstandendum Reykja-
vík Fashion Festival
síðustu helgi.
Viðtal: Anna Margrét Björnsson
Ljósmynd: Stefán Karlsson
Á
stæða þess að fyr-
irtækið mitt kom
að þessari hátíð er
sú að það var búið
að koma svo vondu
nafni á íslenska hönnun und-
anfarin ár með misheppnuðum
tískuvikum hér á landi,“ útskýrir
Birna Karen með vott af sjarmer-
andi dönskum hreim. „Við fórum
að ræða saman, aðstandendur E-
label og Nikita og ákváðum að
stofna Reykjavík Fashion Festival
til að standa saman og gera eitt-
hvað almennilegt til að koma ís-
lenskri tísku á kortið. Okkur lang-
aði til þess að gera þetta að við-
burði sem fólk myndi sjá og tala
um. Ég hef ekki komið mjög mikið
nálægt skipulaginu sjálf heldur
meðeigandi minn, Íris, hér heima
og það góða fólk sem vinnur hér
fyrir mig. Þetta hefur verið mjög
skemmtilegt og ég er sannfærð um
að þetta verður árlegur viðburð-
ur hér á landi.“ Birna Karen ólst
upp í Bústaðahverfinu í Reykja-
vík og fór svo í Menntaskólann í
Reykjavík. „Ég hafði alltaf áhuga á
fötum og var mikið að sauma, nú
eða biðja ömmu mína að sauma
á mig þegar ég var lítil. Síðan ég
man eftir mér mældi ég út konur
í strætisvögnum og ímyndaði mér
hvernig ég myndi vilja klæða þær
svo að þær litu betur út.“
VAR PÖNKARI OG HIPPI
Birna segist ekki neita því að hafa
verið dálítið villtur unglingur. „Ég
held að það viti það nú flestir sem
muna eftir mér á þessum tíma.
Ég gekk í gegnum ýmis tímabil.
Ég var hippi, pönkari, rokkari og
ég var ekki sú rólegasta. Ég var
þó aldrei að slæpast og var alltaf
annaðhvort í skóla eða að vinna.
Ég fór til London í nokkra mán-
uði og líka til Bandaríkjanna.“
Þegar Birna Karen var tvítug fór
hún í örlagaríka ferð á tónleikahá-
tíðina Hróarskeldu en hún hefur
aldrei flutt aftur til Íslands. „Ég
fór á Hróarskeldu með sex vin-
konum og eyddi öllum pening-
unum mínum þar. Þá fékk ég mér
vinnu og endaði með því að ílengj-
ast í Danmörku. Ég varð ekki eftir
vegna þess að ég hefði hitt mann
eða verið með nein sérstök plön,
lífið og lífsmátinn í Danmörku
hentaði mér einfaldlega svo vel.
Mér finnst mjög þægilegt að búa
í Danmörku vegna þess að þar er
allt og á sama tíma ekki neitt,“
segir hún og hlær. „En ég byrjaði
að hanna föt úr endur unnu efni.
Ég keypti upp heilu lagerana í
Rauða kross-búðunum og saum-
aði úr þeim nýjar flíkur. Vörurn-
ar nutu vinsælda og seldust alltaf
upp. Ég sýndi þær meðal annars á
tískusýningu í Tunglinu þegar það
var upp á sitt besta. Mig minnir að
Quarashi hafi spilað undir.“
HANNA FYRST OG FREMST
FYRIR ALVÖRU KVENLÍKAMA
Eftir þetta ákvað ég að fatahönn-
un lægi vel fyrir mér og dreif mig
í praktískt nám til að læra al-
mennilega tækni á bak við allan
saumaskapinn. Mig langaði til
þess að vita hvernig hlutir væru
saumaðir í stað þess að læra hug-
lægu hliðina í listaháskóla, mér
fannst ég vera komin yfir þann
hjalla sjálf. Ég hafði sköpunar-
gleðina en mig vantaði tæknina.
Ég kláraði svo þetta nám og opn-
aði strax í kjölfarið fyrirtæki mitt,
Birnu. Þetta var fyrir átta árum og
ég var þá nýbúin að eignast litla
dóttur. Fyrsta verslunin var opnuð
í Istedgade í Kaupmannahöfn
og svo opnaði ég aðra verslun á
Skólavörðustígnum fyrir fjórum
árum. Fyrir skömmu opnaði ég
svo þriðju verslunina í miðborg
Kaupmannahafnar.“ Birna segir
útgangspunktinn í hönnun sinni
vera notagildi. „Ég ákvað snemma
á ævinni að gera föt fyrir kven-
líkamann, föt sem myndu henta
öllum konum og gera þær fallegri
á meðan ég útfærði þau á þann
hátt sem mér finnst flott. Ég horfi
mikið á líkama kvenna og tek til-
lit til kvenlegra forma. Konur eru
með brjóst, konur eru með læri,
konur eru með mjaðmir. Föt fyrir
konur eiga að vera fyrir konur en
ekki unga stráka! Þau eiga líka
fyrst og fremst að vera klæðileg.
Mér finnst að það eigi að vera
manneskjan sem skapi fötin en
ekki fötin sem skapi manneskj-
una.“ Birna bætir við að hönn-
un hennar höfði til allra aldurs-
hópa. „Ég get selt sama kjólinn
á stúlku á fermingaraldri og á
konu á sextugsaldri. Það er frá-
bært, það er virkilega gaman að
sjá mismunandi konur í hönnun-
inni minni. Það sem mér finnst
heillandi og kynþokkafullt við föt
er þessi duldi kynþokki, að bera
ekki endilega allt heldur leyfa
ímyndunaraflinu að bæta við
restina. Ég á erfitt með að skilja
þegar konur fylgja öllum nýjustu
tískustraumum bókstaflega, hvort
sem þeir eru klæðilegir eða ekki.
Til dæmis er ekki sérlega töff að
ganga í víðum kvennabúrsbux-
um þegar kona er yfir sextíu og
fimm kíló.“
MAÐURINN SÁ UM BARNIÐ
FYRSTU ÁRIN
Birnu finnst ýmislegt hafa breyst
á undanförnum sautján árum á
Íslandi og fólk orðið meira með-
vitað um tísku. „En þetta er auð-
vitað eins hér og í Danmörku,
sumir gangast mikið upp í því að
vera í nýjustu tísku en sumum
er alveg sama. En yfirleitt finnst
mér fólk hér á landi standa fram-
arlega í tísku. Hún viðurkennir
að vera mikill vinnualki og hrein-
lega hafa unun af starfi sínu. „Ég
vakna alltaf snemma, fæ mér
kaffi og labba í vinnuna. Þar er
ég í miklu sambandi við búðirn-
ar og mér finnst mikilvægt að
tala við kúnnana mína og heyra
hvað þeim finnst um fötin og
hvað mætti betur fara. Mér finnst
skipta mjög miklu máli að fólki
líði vel í fötunum frá mér og vil fá
að heyra persónuleg álit. Ef fólki
líður vel í fötum þá líður því alfar-
ið betur og verður sjálfsöruggara
og ánægðara, það er ekki flóknara
en það. Ég er líka óspör á að hrósa
konum því að þá líður þeim vel.
Ég hef afskaplega gaman af því
að vinna og þegar ég fer í of langt
frí þá hreinlega leiðist mér. Ég er
ekki týpan sem getur hangið á
strönd í tíu daga, þá veit ég bara
ekkert hvað ég á að gera af mér.“
Birna segir að fyrstu árin eftir
að hún stofnaði fyrirtækið hafi
hún unnið eins og brjálæðing-
ur. „Maðurinn minn sá að mestu
leyti um barnið mitt og heimilið.
Það var klárlega ekki mikill tími
eftir fyrir fjölskylduna. Í dag er
ég að reyna að læra að kúpla mig
meira út úr þessu og setja hlut-
ina í hendurnar á öðrum. Ég verð
að læra að ég þarf ekki að vera
með puttana í gersamlega öllu!“
segir hún og hlær. „Í dag er fyr-
irtækið líka stærra og ég er með
svo gott fólk í vinnu hjá mér og
sem vinnur með mér í fram-
leiðslunni.“ Eiginmaður Birnu er
danskur og vinnur sem grafísk-
ur hönnuður. „Hann er líka list-
málari og ljósmyndari og hefur
til dæmis myndað allar auglýs-
ingaherferðir okkar og bæklinga.
Það er mjög praktískt.“ Nýjasta
áhugamál þeirra hjóna er að fara
á snjóbretti sem þau hafa stund-
að í fríum í Noregi. „Það er spenn-
andi nýtt hobbí sem hentar akt-
ívri manneskju eins og mér.“
LISTIN MIKILVÆGUR ÞÁTTUR Í
AÐ REISA SAMFÉLAGIÐ VIÐ
„Það er mjög mikið búið að vera
að gerast í íslenskri tísku undan-
farin ár og mikið af fallegri hönn-
un,“ segir Birna sem bætir svo við
að það hafi hins vegar lítið verið
gert til að koma henni á fram-
færi. „Reykjavík Fashion Festival
var hátíð sem var sett upp á ör-
stuttum tíma, svona eins og svo
margt sem er gert á Íslandi. Fólk
hér heima bara kýlir á hlutina og
stundum getur það verið gott og
ÉG VAR EKKI SÚ
RÓLEGASTA
Hef gaman af að hanna á mis-
munandi konur Birna Karen hefur
saumað síðan hún var smástelpa en
rekur nú þrjár verslanir en tvær þeirra
eru í Kaupmannahöfn.