Fréttablaðið - 08.05.2010, Qupperneq 42

2 fjölskyldan
Fjölskyldan kemur út mánaðarlega með helgarblaði
Fréttablaðsins. Ritstjórn: Sigríður Björg Tómasdóttir Hönnun:
Silja Ástþórsdóttir Forsíðumynd: Gunnar V. Andrésson
Pennar: Gunnþóra Gunnarsdóttir og Ragnheiður Tryggvadóttir
Ljósmyndir: Fréttablaðið Auglýsingar: Benedikt Jónsson
benediktj@365.is
Sigríður
Tómasdóttir
skrifar
BÓKIN
Kringlunni • Simi 568 1822 og Smáralind • sími 564 1822
www.polarnopyret.is
TILBOÐ
• Margir litir
• 100% náttúrugúmmí
Öll stígvél á 3.900 kr.
Við förum í fyrstu útileguna síð-ustu helgina í maí og svo allar helgar þangað til er orðið of kalt. Einu sinni á sumri förum við svo
í tveggja vikna útilegu,“ segir Linda
og viðurkennir að það þurfi talsverða
skipulagshæfni til að halda utan um
hópinn. Börnin eru á aldrinum 2 til 15
ára og mikill farangur sem fylgir.
„Það verður að rútínu hvað við tökum
með okkur þannig að fötin fara í þvotta-
vélina þegar við komum heim og beint
ofan í tösku aftur, tilbúin fyrir næstu
ferð. Til að byrja með vorum við í litlu
kúlutjaldi, svo fjölgaði börnunum og þá
fengum við okkur tjaldvagn.
Þegar börnin voru orðin fjögur feng-
um við okkur fellihýsið en það var eitt-
hvað sem ég ætlaði aldrei að fá mér,“
segir Linda hlæjandi en viðurkennir að
þá hafi orðið rýmra um fjölskylduna.
„Það var einmitt svolítið fyndið að
fyrstu útilegurnar í fellihýsinu sváf-
um við öll saman öðrum megin því við
vorum orðin svo vön þrengslunum “
Fjölskyldan hefur komið við nánast
alls staðar á landinu á ferðum sínum.
Innt eftir uppáhaldsstöðunum nefnir
Linda Laugar í Sælingsdal og Húsafell.
Hún segir þau allan veturinn velta fyrir
sér áfangastöðum og skipuleggja hvert
farið verði um sumarið. Í sumar ætla
þau þó að skipuleggja sem minnst og
elta góða veðrið. „Það þarf heldur ekki
alltaf að fara langt, stundum er gaman
að skreppa bara á Þingvelli.“
Linda segir krakkana alltaf jafn
spennta fyrir ferðalögunum og svona
hafi þau ferðast í mörg ár. Í fyrra hafi
Arndís Sara missti af ferð vegna ungl-
ingavinnunnar og var það í fyrsta skipti
sem einhvern vantaði í hópinn. Það hafi
verið bagalegt, sérstaklega þar sem
Arndís er grillsérfræðingurinn í fjöl-
skyldunni.
Aðspurð hvort ekki þurfi að skipu-
leggja heilmikla afþreyingu fyrir
krakkana í löngum bílferðum segir hún
það óþarft. Leikir eins og Frúin í Ham-
borg og Hver er maðurinn séu stundað-
ir á leiðinni og bolti sé ávallt með í för
til að sparka þar sem stoppað er.
„Svo förum við í gönguferðir á hverj-
um degi og spilum á kvöldin. Við höfum
líka með okkur tölvuspil og stund-
um DVD-spilara og kúrum þá bara öll
saman og horfum á 7 tommu skjáinn.
Okkur finnst gott að vera saman þegar
við förum af stað. Enda allir búnir að
vera uppteknir í sínu yfir veturinn. Við
tókum fellihýsið út um síðustu helgi og
þá spurðu krakkarnir strax, erum við
að fara eitthvað?“ - rat
Fara saman í útilegu
allar helgar sumarsins
Á Furuvöllunum í Hafnarfirði býr ferðaglöð fjölskylda. Hjónin Linda Sveinsdóttir og Gunnar Óskarsson
eiga fjögur börn, hund og kanínu og víla ekki fyrir sér að ferðast með allan hópinn um landið í sumar.
Á faraldsfæti Arndís Sara, 15 ára, Linda með Matthías Mána, 2 ára, í fanginu, Óliver Andri, 10 ára, Eva Ósk, 11 ára, og Gunnar Óskarsson.
Hundurinn Bjartur bættist nýlega við fjölskylduna og fær að fara með í útilegur sumarsins. FRÉTTABLAÐIÐ/STEFÁN
Sumardaginn fyrsta ákvað ég að fara í skrúð-göngu með börnin mín. Nostalgía réði þessari ákvörðun, skrúðganga í köldu og björtu veðri
á sumardegi rifjaði upp minningar úr æsku. Þegar
stuttri göngu lauk vorum við stödd við íþróttaheim-
ili hverfisins, þar hafði leikföngum borgarinnar
verið stillt upp og vöktu þau lítinn áhuga ungvið-
isins. Næst var spurt hvort það væri ekki hægt að
fara á kaffihús?
„Hvernig ferðu að þessu?“ spurði norpandi móðir
mig sem greinilega langaði frekar á kaffihús en
að húka úti. Ég er þakklát fyrir það að börnin mín
eru frekar þolinmóð á kaffihúsum, einkum þar
sem hægt er að skoða bækur eða leikföng eru. Það
þýðir að ég fæ tíma til að njóta kaffibollans og fletta
nokkrum glansblöðum. Þó að kaffihúsaferðirnar
gangi oft vel og aðrar menningarferðir um helgar
þá er það ekki alltaf sem þær ganga snurðulaust.
Ég fór til dæmis með börnin á listasýningu um
daginn. Nemar í Listaháskólanum voru að útskrif-
ast og ég fór með ungviðið til að líta á verk framtíð-
arlistamanna. Það gekk vel í fyrstu, við skoðuðum
okkur um og höfðum gaman að. Sérstaka lukku hjá
yngri kynslóðinni vakti verk sem líktist snjóhúsi,
það þurfti að skríða þangað inn og í kæfandi hita
og kósíheitum þótti þeim gott að vera. Annar sýn-
ingargestur leiddi að því líkum að umhverið minnti
blessuð börnin á veruna í móðurkviði. Ekki var
því til vinsælda fallið þegar ég tók að bisast við að
koma þeim út úr listaverkinu. Frekar fúlir krakkar
fengust loks út en sá eldri jafnaði sig. Litla stúlkan
var ekki eins hress, setti upp skeifu og vildi nú ráða
för. Sem var eilítið erfitt þar sem nú hafði safnið
troðfyllst af áhugasömum gestum. Ég sá þann kost
vænst an að koma mér í rólegra horn en ekki gekk
sem skyldi að grípa þá litlu. Hún rak upp ramakvein
og vildi alls ekki láta segja sér fyrir verkum.
Þó ég reyndi að halda kúlinu fannst mér aðstæð-
ur frekar vandræðalegar. Hversu oft í minni barn-
lausu tíð hef ég ekki hneykslast í hljóði á foreldr-
um sem ekki hafa stjórn á börnum sínum? Nógu
oft til þess að mér liði illa þar sem ég rogaðist með
æpandi barn á milli hæða í troðfullu safni.
Um síðir tókst mér að róa hana niður og koma
mér út með börnin tvö, um leið strengdi ég þess heit
að fara ekki með þau á opnun sýningar á næstunni.
Þess má að lokum geta að litli óróaseggurinn var
hinn ánægðasti með sig og sofnaði vært skömmu
síðar, alveg búin á því eftir að hafa flippað út á
listasýningu.
Meiri háttar flipp
á listasafninu
Tinni endurútgefinn „Fimmtán fagurlimaðar fimleikaflyðrur frá Fáskrúðsfirði!“ segir Kolbeinn
kafteinn á einum stað í bókinni Leyndardómur einhyrningsins sem er nýkomin út á nýjan leik hjá
Iðunni. Tinnaaðdáendur, ungir sem gamlir, fagna örugglega framtakinu og gleðjast yfir því að þýðingar
Lofts Guðmundssonar standi óbreyttar því þær eru mikil snilld. Það
er ekki síst áðurnefndur Kolbeinn kafteinn sem á mörg frábær tilsvör
í þýðingum Lofts en aðrar skrautlegar aukapersónur á borð við
Skapta og Skafta og Vandráð prófessor auk Tinna sjálfs láta ýmis
gullkorn falla í viðburðaríkum ævintýrum sínum. Hinn belgíski Hergé
var höfundur Tinnabókanna en fyrstu ævintýrin um blaðamanninn knáa eiga
rætur sínar að rekja til þriðja áratugar 20. aldarinnar. Síðasta Tinnabókin, Tinni
og Pikkarónarnir,
kom út árið 1976. Auk
Leyndardóma
einhyrningsins er
bókin Skurðgoðið
með skarð í eyra
einnig nýútkomin
hjá Iðunni. Bækurn-
ar eru í litlu broti og
er það helsta
breytingin frá eldri
útgáfum.