Fréttablaðið - 15.05.2010, Blaðsíða 22

22 15. maí 2010 LAUGARDAGUR
Þ
að hefur alltaf verið nóg að gera
hjá mér. Það er ekki minn stíll
að hanga og gera ekki neitt,“
segir Andri Sigþórsson, fyrr-
um atvinnu- og landsliðsmaður
í knattspyrnu, sem flutti aftur
til Íslands fyrir áramótin síðustu eftir langa
dvöl í Noregi. Þar lék hann í nokkur ár með
Molde, en eftir að hann neyddist til að leggja
skóna á hilluna vegna þrálátra meiðsla venti
hann kvæði sínu í kross og byggði upp frá
grunni bakarís- og kaffihúsakeðjuna Brauð
& Bollur, sem naut mikilla vinsælda. Þegar
mest var voru starfræktir átta slíkir staðir
vítt og breitt um fylkið Mæri og Raumsdal í
vesturhluta Noregs, og segir Andri reynsluna
koma sér vel í núverandi starfi sem stjórn-
arformaður í fjölskyldufyrirtækinu Bakara-
meistaranum. Auk þess birtist Andri viku-
lega á sjónvarpskjáum landsmanna þar sem
hann rýnir í Pepsi-deildina í knattspyrnu
ásamt öðrum knattspyrnusérfræðingum
RÚV.
Hann segir gott að vera kominn heim þrátt
fyrir stöðuna í efnahagsmálum og þau vand-
ræði sem henni fylgja í fyrirtækjarekstri. „Í
Noregi var ég mikið til einn að vasast í öllum
málum fyrirtækisins, svo það er virkilega
gaman að koma heim og vinna með fjölskyld-
unni eins og ég ólst upp við. Sjónvarpsstarf-
ið gerir það líka að verkum að ég er byrjað-
ur að mæta reglulega á völlinn aftur og hitti
þar marga gamla vini og kunningja. Það er
frábært og ég er mjög spenntur fyrir þessu,“
segir Andri.
Slagsmál hjá Bayern München
Andri er alinn upp í Vesturbænum, nánar
tiltekið í KR-blokkinni svokölluðu á mótum
Meistaravalla og Nesvegar, þar sem hann
bjó til tólf ára aldurs þegar fjölskyldan flutt-
ist í Bústaðahverfið. Hann þótti snemma
óvenju efnilegur knattspyrnumaður og eyddi
að eigin sögn meiri tíma í KR-heimilinu en
heima hjá sér í uppvextinum.
„Mig minnir að ég hafi verið ellefu ára
þegar forystumenn knattspyrnudeildarinn-
ar komu að máli við mig og báðu mig vin-
samlegast um að hætta að æfa handbolta, en
fram að því hafði ég æft í tveimur flokkum
í handbolta og fótbolta, auk þess sem ég var
rokinn út á völl í hverjum einustu frímínút-
um og hvenær sem færi gafst á að sparka í
bolta. Eftir á að hyggja var þetta gríðarlegt
álag á líkama ungs drengs og ég er ekki frá
því að þetta hafi haft sín áhrif á það hversu
títt ég meiddist þegar á unglings- og full-
orðinsaldur var komið. Þetta gerði það líka
að verkum að fjölskyldan gætti þess vel að
Kolbeinn bróðir minn yrði ekki undir svona
miklu álagi í sínu knattspyrnuuppeldi,“ segir
Andri, en Kolbeinn, sem leikur með AZ Alk-
maar í Hollandi, er einn allra efnilegasti
knattspyrnumaður landsins og skoraði meðal
annars í sínum fyrsta landsleik gegn Færeyj-
um í mars síðastliðnum.
Andri segir aldrei hafa komið til greina að
skipta yfir í Víking þegar fjölskyldan fluttist
í Fossvoginn, til þess hafi KR-ræturnar verið
of sterkar. Hann þurfti þó ekki að hugsa sig
tvisvar um þegar honum var boðið til þýska
stórliðsins Bayern München til reynslu strax
að grunnskólanámi loknu, sextán ára göml-
um.
„Ég var svo ákveðinn í að komast strax
til útlanda að spila að ég hreinlega gleymdi
að skrá mig í menntaskólanám, sem kostaði
miklar yfirheyrslur heima fyrir,“ segir Andri
og hlær. „Einbeitingin var slík og kappið svo
mikið að á fyrstu æfingunni hjá Bayern lenti
ég í slagsmálum, var skammaður og bjóst
við að verða sendur beinustu leið heim með
næstu vél. Síðar barst mér þó til eyrna að
karakterinn sem ég sýndi hefði gert útslag-
ið með það að mér var strax boðinn samn-
ingur.“
Afskrifaður átján ára
Með unglinga- og varaliði Bayern lék Andri í
þrjú ár með leikmönnum á borð við Dietmar
Hamann, Christian Ziegler og Samuel Kuff-
our. Íslendingnum og Gana-manninum síð-
astnefnda varð sérlega vel til vina og Andri
hefur haldið góðu sambandi við félagið æ
síðan. „Þegar ég lít yfir ferilinn voru árin
hjá Bayern að mörgu leyti þau bestu. Ég byrj-
aði vel og skoraði mikið, en lenti því miður
snemma í slæmum ökklameiðslum sem gerðu
það að verkum að þýsku læknarnir afskrif-
uðu mig átján ára gamlan, sögðu mér hrein-
lega að gáfulegast væri að hætta að spila
knattspyrnu,“ segir Andri.
Hann sætti sig þó ekki við þau málalok
og þegar hann flutti aftur til Íslands árið
1996 hafði Luka Kostic, þáverandi þjálfari
KR, umsvifalaust samband með það fyrir
augum að koma leikmanninum aftur í stand.
„Luka hafði trú á mér og saman lögðum við
mikla og þolinmóða vinnu í endurhæfinguna.
Hún skilaði sér vel og ég kom inn á í mínum
fyrsta leik með KR í fyrstu deild snemmsum-
ars 1997. Ég skoraði í þeim leik og gerði alls
fjórtán mörk í fjórtán leikjum þetta sumar.
Það veitti mér sjálfstraust og ég naut þess
betur að spila fótbolta en nokkru sinni fyrr,“
segir Andri.
Næstu árin hélt Andri áfram að raða inn
mörkunum fyrir uppeldisfélagið og átti meðal
annars frábært tímabil árið 2000. Andri skor-
aði fjórtán af 26 mörkum KR-inga í efstu
deild það sumar og þar af fjögur mörk í lokal-
eiknum sem tryggði KR-ingum Íslandsmeist-
aratitilinn. Hann segir þá stund tvímælalaust
meðal þeirra stærstu á ferlinum.
„Það var æðisleg tilfinning að eiga svona
stóran þátt í að vinna titilinn með uppeldis-
félaginu. Viðbrögðin frá KR-ingum um allan
bæ voru líka frábær. Til að mynda var ég
beðinn um eiginhandaráritanir af mörgu
fullorðnu fólki, sem gerist nú ekki oft hér á
Íslandi, og ég skrifaði nafnið mitt á ótrúleg-
ustu staði,“ segir hann og skellir upp úr.
Mannlega þættinum ekki sinnt
Eftir tímabilið 2000 lék Andri með austur-
ríska félaginu Salzburg í eitt ár. Þaðan lá leið-
in til Molde í Noregi, þar sem hann byrjaði
vel, en árið 2002 þríbrotnaði hann á hné í leik
og þurfti að leggja skóna endanlega á hilluna
ári síðar.
Andri segir þennan tíma hafa verið þann
versta á sinni ævi. „Þeir hjá klúbbnum gerðu
allt sem þeir gátu til að koma mér aftur í
gang, en þegar ljóst var að ekki var hægt að
lappa upp á mig misstu þeir alveg áhugann á
mér. Svona lagað er mjög algengt í atvinnu-
mennsku. Þegar vel gengur vilja allir allt
fyrir þig gera, en þú gleymist fljótt þegar
þú ert meiddur. Vonbrigðin sem fylgja því
að þurfa að hætta að spila svona ungur eru
gríðarleg. Það helltist yfir mig vonleysi og
mér fannst ég ekki eiga neinn að nema nán-
ustu fjölskyldu og fólk í kringum Bayern
München, sem virtist hafa mestar áhyggj-
ur af því hvernig ég hefði það. Ég man til
dæmis ekki eftir því að hafa fengið eitt ein-
asta símtal frá fólki sem tengist fótboltanum
á Íslandi og hefði gjarnan kosið ögn meiri
stuðning úr þeirri áttinni. En þetta sýnir vel
hvernig þessi knattspyrnuheimur er. Mann-
lega þættinum er alls ekki sinnt nægilega
vel,“ segir Andri.
Farsæll rekstur í Noregi
Eftir að knattspyrnuferlinum lauk neyddist
Andri því til að endurskipuleggja líf sitt, lið-
lega 25 ára gamall. Hann segist hafa lent í
millibilsástandi þar sem hann sat heima hjá
sér í marga mánuði án þess varla að hreyfa
sig, sem hafði slæm áhrif á andlega og lík-
amlega heilsu. Svo kom að því að hann tók
þá ákvörðun að hætta alfarið að hugsa um
knattspyrnu.
„Heima hjá mér hafði alltaf nánast ein-
göngu verið talað um tvo hluti, fótbolta og
bakarí, enda stofnuðu foreldrar mínir Bak-
arameistarann mánuði áður en ég fæddist.
Ég vissi um bakarí og kaffihús sem var til
sölu og ákvað að festa kaup á því, fyrst og
fremst til að hafa eitthvað að gera. Þegar ég
sökkti mér ofan í reksturinn eygði ég fljót-
lega möguleika á því að byggja upp litla
keðju, ekki ósvipaða Bakarameistaranum,
með áherslu á íslenskt bakkelsi, smurt brauð,
hádegismat, pastarétti og fleira sem þekkist
á Íslandi. Á þessum tíma var það alveg nýtt
í Noregi að sameina bakarí og kaffihús með
þessum hætti,“ segir Andri.
Brauð & Bollur var rekið með svokölluð-
um sérleyfum, þannig að Andri átti heildar-
hugmyndina að stöðunum, gerði samninga
við birgja og þar fram eftir götunum, og
leigði svo út reksturinn á hinum ýmsu stöð-
um. „Ég hefði getað opnað tuttugu staði en
kaus að vanda vel valið á viðskiptafélögum
og samþykkti ekki nema allra bestu stað-
setningar. Fjórum árum síðar var Brauð &
Bollur orðið eitt stærsta fyrirtækið í fylkinu
í þessum bransa, með yfir hundrað starfs-
menn. Yfirbyggingin var hins vegar lítil, ég
og ein aðstoðarkona, og því gríðarleg vinna
sem fylgdi þessu. Ég sé ekki eftir að hafa selt
þegar möguleikinn bauðst,“ segir Andri.
Verð vonandi betri og betri
Andri fluttist því heim síðasta haust ásamt
Önnu, norskri eiginkonu sinni, og dætrum
þeirra tveimur; Amöndu, sex ára, og Alex-
öndru sem verður fimm ára í vikunni, en
fyrir átti Andri ellefu ára gamlan son, Eyþór.
Hann tók strax við stjórnarformennsku í
Bakarameistaranum og þegar RÚV falaðist
eftir starfskröftum hans við knattspyrnuum-
fjöllun í sumar leit Andri á það sem góða leið
til að tengjast fótboltanum aftur eftir nokk-
uð langt hlé.
„Ég var örlítið ryðgaður til að byrja með en
vonandi verð ég bara betri og betri eftir því
sem líður á sumarið. Ég tel mig hafa ýmis-
legt til málanna að leggja varðandi boltann
og vonandi eru áhorfendur á sama máli,“
segir Andri Sigþórsson að lokum.
Gaman að vera aftur í boltanum
Andri Sigþórsson byggði upp vinsæla bakarís- og kaffihúsakeðju í Noregi eftir að knattspyrnuferlinum lauk. Hann er nú fluttur
heim og ræddi við Kjartan Guðmundsson um ferilinn, meiðslin, viðskiptin og nýja starfið sem fótboltasérfræðingur hjá RÚV.
MARKASKORARI Andri var einn efnilegasti knattspyrnumaður landsins á sínum tíma. Hér er hann í góðu
færi með KR-ingum á Shell-mótinu í Vestmannaeyjum um miðjan níunda áratuginn.
ÆSKUSTÖÐVARNAR Andri ólst upp spölkorn frá KR-vellinum og lék með liðinu við góðan orðstír þrátt fyrir þrálát meiðsli. Hann verður á fullu í boltanum með RÚV
í sumar og ætlar líka að skella sér á nokkra leiki á HM í Suður-Afríku ásamt félaga sínum og sonum þeirra beggja. FRÉTTABLAÐIÐ/ANTON
STÓRSTJARNA Í TÖLVULEIK
Í kringum aldamótin varð nafn Andra vel þekkt í röðum knattspyrnuáhuga-
manna, en hann þótti þá með betri kaupum sem hægt var að gera í
knattspyrnutölvuleiknum Championship Manager.
„Þetta var mjög furðulegt og ég fékk aðdáendabréf frá öllum
heimshornum um hríð. Sjálfur spilaði ég þennan leik bara einu sinni
við Eið Smára þegar ég dvaldi við æfingar hjá Bolton. Við köstuðum
upp teningi til að útkljá hvor fékk að kaupa mig, en Eiður var yfirleitt
geymdur á bekknum í leiknum. Svo snerist dæmið fullkomlega við í raunveruleik-
anum,“ segir Andri og hlær.