Fréttablaðið - 15.05.2010, Side 30

30 15. maí 2010 LAUGARDAGUR
V
ið höfum búið hér frá
árinu 1980, reyndar
með hléum,“ segir Helga
María við gestina um
leið og hún býður kaffi
og með því. „Árið 2000
seldum við búpeninginn og fluttum til
Akraness. Svo kom Sveinn aftur 2003,
þá áttum við reyndar tíu kindur sem
vinir okkar höfðu hýst, út af þeim eru
þær 160 sem við eigum núna.“
Helga María ílentist á Akranesi en
þar hóf hún nám í húsasmíði 2004 en
lauk því reyndar í Reykjavík þremur
árum síðar. „Ég náði smá tíma í vinnu
meðan nóg var að gera en svo datt allt
niður við hrunið. Þá flutti ég aftur í
sveitina og ætla að sinna ferðaþjón-
ustu, vona bara að hún hrynji ekki eins
og byggingariðnaðurinn,“ segir Helga
María og hlær.
Hláturinn er smitandi eins og þeir
sem horfðu á Wipeoutið íslenska vita
kannski, en Helga María tók þátt í því
og var elsti þátttakandinn. „Dóttir
mín skráði mig án þess að segja mér
frá því. Svo var hringt í mig frá Saga
film og ég kom af fjöllum, sagði reynd-
ar fljótlega við konuna sem hringdi
að mig grunaði fastlega eina dóttur
mína.“ Dóttirin heitir Hlédís Sveins-
dóttir, eigandi ísbúðarinnar Íslands og
hugmyndasmiður kindur.is, sem snýst
um að taka kindur í fóstur.
„Fólki finnst gaman að koma í sauð-
burð og réttir. Allt sem okkur finnst
svo sjálfsagt og ekkert spes er núna
orðið framandi stórum hluta þjóðar-
innar. Það getur verið ótrúleg upplif-
un og spennandi að halda á lambi fyrir
þrítugt fólk sem aldrei hefur komið í
sveit.“
Fyrir utan að bjóða gestum að koma
í heimsókn þá er Helga María með
ýmsar hugmyndir að afþreyingu fyrir
ferðamenn. „Mig langar að bjóða upp
á gönguferðir að Ullarfossi hér fyrir
ofan bæ og láta túrinn enda á lautar-
ferð. Einnig bjóða upp á ferðir á sex-
hjólinu sem við eigum og er mjög
skemmtilegt að fara á um fjöruna hér
fyrir neðan. Það er svo margt að skoða
hér í sveitinni, nóg er af gistiplássum
en það hefur kannski vantað afþrey-
inguna.“
Okkur er ekki til setunnar boðið,
Kindin Kviða er komin að burði. Þau
drífa sig út og Fréttablaðið með og fær
að fylgjast með. Vegna þess að kind,
sem hafði borið daginn áður og reynd-
ist tvílembd, hafði ekki næga mjólk
fyrir bæði lömb er annað tekið og lagt
hjá Kviðu. Það er svo makað slím-
inu af nýborna lambinu til að reyna
að blekkja móðurina í von um að hún
taki það að sér. „Við þurfum stundum
að grípa til svona ráða hér í sveitinni,”
segir Helga og eftirgrennslan Frétta-
blaðsins tveimur dögum síðar leiðir í
ljós að áætlunin hafði gengið eftir.
Upplifun að halda á lambi
Hjónin Helga María Magnúsdóttir og Sveinn Gíslason á Fossi í Staðarsveit bjóða áhugasömum að taka kindurnar þeirra í
fóstur. Þau segja upplifun fyrir borgarbörn að koma í fjárhús og fylgjast með sauðburði og réttum. Sigríður Björg Tómasdóttir og
Stefán Karlsson geta tekið undir það en þau litu í heimsókn og fylgdust með ánni Kviðu bera.
Í SAUÐBURÐINUM það geta verið töluverð átök að koma lambi í heiminn og stundum þarf að hjálpa aðeins til eins og raunin varð þegar Fréttablaðið var á ferðinni.
FRÉTTABLAÐIÐ/STEFÁN.
HUGAÐ AÐ NÝBORNU LAMBI Kindin Kviða karar lambið sem fæddist degi áður og vonast var
til að hún myndi trúa á lambið væri hennar.
Í FJÁRHÚSINU Helga María og Sveinn ásamt nokkrum nýbornum lömbum og hundinum
Ragnari sem fylgdist með sauðburðinum af áhuga.
Meðal þeirra sem hafa kindur
í fóstri á Fossi í Staðarsveit eru
þau Dorrit Moussaieff forseta-
frú og Hermann Hreiðarsson
knattspyrnumaður. Til hægri er
mynd af kind Dorritar, sem heitir
Rakel. „Hún er af forystukyni og er
golsflekkótt og lambið hennar í ár
er svartkápótt gimbur,“ segir Helga
María sem hefur lengi haft áhuga á
að varðveita margbreytileika kinda
og alla liti. „Á tímabili þóttu þessar
hvítu og kollóttu langfallegastar en
ég vildi alltaf halda fjölbreytileik-
anum,“ segir Helga María sem er
mjög ánægð með að hafa staðið
á sínu. Til vinstri er kind Hermanns
sem heitir Hermína Lóa í höfuðið
á honum og konu hans Rögnu
Lóu Stefánsdóttur. Kind Hermanns
er svipmikil eins og myndin sýnir
glöggt en hún er ferhyrnd, sem er
óvenjulegt.
DORRIT Á GOLSFLEKKÓTTA KIND OG HERMANN FERHYRNDA
Allt sem
okkur finnst
svo sjálfsagt
og ekkert
spes er núna
orðið fram-
andi fyrir
stóran hluta
þjóðarinnar.