Fréttablaðið - 15.05.2010, Blaðsíða 26

26 15. maí 2010 LAUGARDAGUR
É
g hafði aldrei hugs-
að um Ísland áður en
ég kynntist Helgu. Ég
hafði heyrt þess getið
en aldrei gefið mér
tíma til þess að skoða
það á korti. Svo þegar ég sett-
ist við tölvuna og skoðaði það á
Google Earth sá ég hversu virki-
lega langt það var frá Indlandi,
ég hafði ekki gert mér grein
fyrir því,“ segir Leslie spurður
um hvort hann hafi þekkt mikið
til Íslands áður en hann flutti til
landsins.
Helga, sem hér er minnst á, er
Helga Hrund Bjarnadóttir, eigin-
kona Leslies í dag. Þau kynntust
í Hótel- og veitingaskóla í Genf í
Sviss fyrir nokkrum árum, hófu
samband og nú nokkrum árum
síðar býr Leslie á æskuslóðum
Helgu í Staðarsveit á Snæfells-
nesi.
Leslie er prúðmannlegur í fasi
sem er vel viðeigandi í starfi sem
veitingastjóri Hótels Búða. Þar
nýtir hann þá menntun sem hann
aflaði sér í Genf. En þó að Leslie
sé ekki nema 29 ára gamall hefur
hann búið víða og menntað sig í
tveimur ólíkum greinum.
Fæddur í Kúveit
„Ég er fæddur í Kúveit og alinn
þar upp þar til Persaflóastríð-
ið skall á árið 1990. Nokkrum
dögum áður en það braust út var
ég sendur til borgarinnar Bangal-
ore í suðurhluta Indlands í heima-
vistarskóla. Arabískan var orðin
mér töm, ég var í arabískum skóla
og lærði þess vegna siði þeirra
og venjur. Faðir minn vildi að ég
kynntist indverskum siðum og
sendi mig þangað í skóla,“ segir
Leslie sem segir það hafa verið
meginorsök vistaskipta hans frek-
ar en hættu á yfirvofandi átökum.
Foreldrar hans höfðu ætlað að
líta til hans strax eftir að hann og
yngri systir hans voru send á milli
landa en urðu innlyksa vegna inn-
rásar Íraka inn í Kúveit.
„Faðir minn var í höfuðborginni
og horfði á skriðdrekana koma inn
í borgina, hann gat hins vegar ekki
haft samband við fjölskylduna sem
vissi ekkert um ferðir hans næstu
mánuðina.“ Móðir Leslies var hins
vegar stödd í Tyrklandi þegar inn-
rásin átti sér stað og gat ekki snúið
til baka vegna stríðsins. „Þetta
var henni mjög erfitt, loks gat hún
slegið lán hjá ókunnugum manni
og komst til Indlands. Hún heils-
aði upp á mig og fór svo til Bomb-
ay, þar sem hún beið föður míns í
óvissu og þremur mánuðum síðar
bankaði hann upp á, hafði þá eina
handtösku meðferðis.“
Leslie var næstu árin í heima-
vistarskóla í Bangalore og hitti for-
eldra sína aðallega í fríum. Systir
hans var í heimavistarskóla fyrir
stúlkur í næsta nágrenni þannig
að þau systkinin hittust oftar. Að
skóla loknum hóf Leslie nám í þrí-
víddarteiknun og grafískri hönn-
un. Hann lauk BA-prófi í þeim
fræðum og hóf strax rekstur fyr-
irtækis í grafískri hönnun. „Ég
rak það fyrirtæki í nokkur ár en
það sameinaðist svo öðru tölvu-
fyrirtæki. Ég var orðinn frekar
leiður á tölvum á þessum tíma og
ákvað að prófa veitingahúsarekst-
ur. Keypti stað í Bangalore sem ég
rak í félagi við vin minn sem sá
um eldhúsið,“ segir Leslie sem er
alinn upp við fyrirtækjarekstur.
Fjölskylda hans á fiskveiðiskip og
verksmiðjur í borginni Mangalore,
höfuðborg samnefnds héraðs í suð-
vesturhluta Indlands, og í Kúveit
en faðir hans sneri þangað aftur
að loknu Persaflóastríðinu.
Mörg tungumál við matarborðið
Menningaráhrifin eru því marg-
vísleg og segir Leslie oft skraut-
legt þegar fjölskyldan hittist. „Við
endum yfirleitt á því að tala þrjú
til fjögur tungumál. Móðir mín
talar konkani, faðir minn telugu
[hvort tveggja opinber mál á Ind-
landi], arabíska er okkur öllum
töm og svo enska, þannig að við
endum yfirleitt í mörgum tungu-
málum.“
Veitingahúsareksturinn í
Bangalore gekk vel en þegar félagi
Leslies flutti til Ástralíu ákvað
hann að mennta sig í veitinga-
rekstri og leigði út rekstur staðar-
ins á meðan. „Planið var alltaf að
fara aftur heim og taka upp þráð-
inn og reyndar langaði mig til að
stækka veitingastaðinn.“
Þegar Leslie sneri aftur var
reyndar komið babb í bátinn. „Sá
sem ég leigði staðinn eyðilagði
reksturinn og ég hafði ekki leng-
ur áhuga á þessum veitingastað. Þá
lá leiðin til Bandaríkjanna þar sem
ég vann á lúxushóteli.“
En þar langaði Leslie ekki til
að setjast að enda var málum svo
komið að íslensk kona átti hug
hans og hjarta, áðurnefnd Helga.
„Þegar við byrjuðum að hittast átti
sambandið ekki endilega að vera
til frambúðar. Það hélt svo áfram
og við sáum að ef við ætluðum
að láta á það reyna fyrir alvöru
yrði það að vera núna,“ segir Les-
lie sem flutti til Íslands í ársbyrj-
un 2009. „Fyrstu tveir mánuðirn-
ir voru erfiðir, það var ekkert að
gerast hjá mér. En svo fengum við
þetta tækifæri með Hótel Búðir,
fjölskylda Helgu ákvað að leigja
reksturinn og við tókum verkið að
okkur.“ Leslie er veitingastjóri hót-
elsins en Helga hótelstjóri.
Barist um landið á Indlandi
Leslie þekkti Snæfellsnesið, hafði
unnið á Hellnum sumarið 2007.
„Fyrsta sinn sem ég kom til Íslands
varð ég heillaður af þessu svæði,“
segir Leslie sem er vanur öllu
meiri mannmergð á sínum heima-
slóðum en þekkist á Íslandi, hvað
þá í íslenskri sveit. „Fyrst þegar ég
kom hingað þá fannst mér víðáttan
ævintýraleg. Ég hugsaði með mér
að það væri gott að geta tekið eitt-
hvað af þessu landi og flutt til Ind-
lands. Þar er land gríðarlega verð-
mætt og barist um minnstu skika.
Það er fólk alls staðar á Indlandi,
jafnvel þar sem manni dytti ekki í
hug að það væri,“ segir Leslie sem
segir þrengslin hafa aukist mikið
undanfarin ár, hann sjái hreinlega
muninn undanfarin ár. „Ég gæti til
dæmis ekki búið í Bombay, þar er
of mikið af fólki.“
Andstæðurnar eru því miklar og
eins og gefur að skilja saknar Leslie
margs á Indlandi, fjölskyldu, vina,
lífs og fjörs á hverju horni. „En mér
þykir gott að vera hér, fjölskyldan
hennar Helgu hefur líka tekið mér
frábærlega. Maturinn hérna er
mjög góður og svo elska ég íslenska
vegi, hér er hægt að aka heillengi
án þess að mæta bíl.“
Fram undan er mesti annatím-
inn í hótelrekstri á Íslandi, sum-
arið. Þá verður Leslie líka faðir í
fyrsta sinn, en þau Helga eiga von á
frumburðinum í júlí. „Fjölskyldan
mín kemur svo í heimsókn í haust
en þau hafa ekki komið til Íslands,“
segir Leslie sem er spenntur að
sýna þeim heimkynnin á Íslandi og
litla barnið. „Svo er stefnan tekin á
Indland síðar, okkur langar líka að
prófa að búa þar.“
Ævintýraleg víðátta á Íslandi
Þegar Leslie Steven Dchuna kom til Íslands í fyrsta sinn heillaði mannlaus víðáttan hann enda mikil andstæða við heimahaga
hans á Indlandi. Leslie, sem býr og starfar á Snæfellsnesi, sagði Sigríði Björgu Tómasdóttur hvernig því háttaði til að hann settist
að á Íslandi eftir nám í Sviss og störf í Bandaríkjunum og í föðurlandinu Indlandi.
LESLIE STEVEN DCHUNA Fluttist til Íslands fyrir ári og kann vel við sig á Snæfellsnesi en hann er veitingastjóri á Hótel Búðum.
FRÉTTABLAÐIÐ/STEFÁN.
Þau Leslie og Helga kona hans giftu
sig á Indlandi enda kom ekkert annað
til greina en að halda brúðkaupið þar.
„Fjölskyldur okkar urðu að hittast, þær
höfðu bara átt samskipti í gegnum
Netið fram að því,“ segir Leslie sem
segir fjölskyldu og vini Helgu hafa
tekið vel í uppátækið, 38 Íslendingar
fylgdu brúðinni til Indlands. Raunar
búa svo margir úr fjölskyldu Helgu í
Staðarsveit að þorrablóti sveitunganna
var frestað, haldið í lok þorra í stað
byrjunar eins og venja er.
Brúðkaupið, sem haldið var í
Mangalore-héraði, stóð yfir í þrjá daga
og var að indverskum hætti.
Þann fyrsta var fylgt hefðum svæð-
isins, sem er fiskimannasamfélag á
vesturströnd Indlands, en faðir Leslies
er ættaður þaðan. Þá er brúðurin
böðuð í kókoshnetusafa, sem á hefð-
inni samkvæmt að búa hana undir
að eignast fjölskyldu. Annan daginn
dvöldu gestir í húsi fjölskyldu Leslies í
sveitinni í góðu yfirlæti. Helga, vinkon-
ur hennar, sem voru brúðarmeyjar, og
aðrar konur sem vildu, voru skreyttar á
handleggjum samkvæmt indverskum
venjum.
Þriðja daginn voru þau svo gefin
saman í kirkju og þá var haldin veisla
að athöfn lokinni.
Þorrablót frestaðist vegna brúðkaups á Indlandi
LITSKRÚÐUG VEISLA Til vinstri má sjá brúðina Helgu í handa-
skreytingu daginn fyrir brúðkaupið. Á myndinni fyrir ofan gefur að
líta Leslie með Helgu og vinkonum hennar sem voru brúðarmeyj-
ar í brúðkaupinu.