Morgunn - 01.12.1929, Blaðsíða 76

202
M 0 R G U N N
trúnni? Er unt að finna með rannsóknum skilyrði fyrir
einhverju sambandi við annan heim? Er unt með rann-
sóknum að fá vissu um það, að annar heimur sé til? Er
unt með rannsóknum að fá vissu um það, að mennirnir
lifi eftir andlátið? Er unt með rannsóknum að fá ein-
hverja þekkingu á öðrum heimi, þekkingu á högum
þeirra, er þar búa? Er unt með rannsóknum að fá vitn-
eskju um það, sem fyrir þá kemur, og að hve miklu leyti
það stendur í sambandi við líf þeirra hér á jörðinni? Er
unt með rannsóknum að komast að því, hvort þeir eru
nokkuð lengra komnir en vér í skilningi á tilgangi til-
verunnar og þeim öflum, sem stjórna henni? Því hefir
verið neitað, að þetta liggi inni á sviði mannlegrar rann-
sóknar. Það sannar auðvitað ekkert. Sókrates var þess full-
vís, að vér getum ekkert rannsakað viðvíkjandi stjörn-
unum og mundum aldrei geta. Mennirnir hafa altaf verið
að færa rannsóknarsviðið út. Hefir annar heimur að
einhverju leyti lent innan rannsóknar-takmarkanna ?
Eg þarf ekki að taka það fram við ykkur, að þeir
menn eru til, sem fullyrða þetta. Sérstök fyrirbrigði hafa
gerst og eru altaf að gerast, sem hafa sannfært þessa
menn um það, að unt sé að fá vitneskju um annan heim
eftir öðrum leiðum en leið trúarinnar. Eg ætla ekki að
fara út í þaufyrirbrigðinú. Eg minnist aðeins á ]mð,að um
veruleik þessara fyrirbrigða deila nú ekki framar þeir
menn, sem hafa svo mikla þekking á málinu, að þeir hafi
rétt til að taka þátt í umræðum um það. Deilur skyn-
bærra manna eru nú eingöngu um það, hvernig á fyrir-
brigðunum standi, hvaðan þau stafi, hvað þau sanni.
Eg er sannfærður um ]>að, eins og miljónir manna um
heiminn, að ýms af fyrirbriyðunum sanni samband við
ósýnilegan vitsmunaheim. Eg ætla ekki að fara að rekja
það sundur hér í kvöld, hver þau fyrirbrigði séu, eða
hvernig menn hafi komist að þessari afar-mikilvægu
ályktun. Eg staðhæfi aðeins þá sannfæring vora að menn-
irnir séu nú að fá þekking á öðrum heimi, sem þeir hafa