Morgunn - 01.12.1929, Blaðsíða 69

MORGUNN
195
algerlega ómótmælanlegt, að sjálfur hefir hann litið svo
á. Eg bendi ykkur t. d. á Mark. II. Hann boðar þar lama
manni, að syndirnar séu honum fyrirgefnar. Þeir, sem
viðstaddir eru, telja þetta guðlast — enginn geti fyrir-
gefið syndir nema guð. Þá segir hann, að til þess að þeir
viti, að hann hafi vald til að fyrirgefa syndir, þá skuli
lami maðurinn taka sæng sína og fara heim til sín. Mað-
urinn gerði það jafnskjótt, „svo að allir undruðust og
vegsömuðu guð og sögðu: Aldrei höfum vér slíkt séð.“
Og ekki þarf að fjölyrða um svar Jesú til lærisveina
Jóhannesar skírara. Hann tilfærir sex atriði sem sann-
anir þess, að hann sé sá sem koma eigi. Þar af eru fimm
atriðin sérstakar tegundir máttarverka, og að eins eitt
annars eðlis. Um það er ekki unt að deila með skyn-
semd, að máttarverkin eru svona mikilvæg og hafa ein-
mitt ]>essa merkingu eftir skilningi guðspjallamannanna.
Vér megum ekki láta það villa oss, hve mjög menn
hafa á síðari öldum mist sjónar á mystik frumkristn-
innar. Svo mjög kveður að þessari breytingu, að vér
skiljum ekki sumt, sem fyrstu kristnu mennirnir hafa
talið sjálfsagðast. Eg skal benda á það t. d., að sjálfsagt
var að meðtaka heilagan anda með skírninni. Oss er sagt
í postulasögunni, að þegar mennirnir hafi öðlast þetta,
sem nefnt er heilagur andi, hafa þeir farið að tala tung-
um og spá. En í raun og veru botnum vér ekkert í því,
við hvað er átt, eða með hverjum hætti þetta hefir gerst.
Og nú er eitt atriði, sem vér verðum vel að hafa hug-
fast, þegar vér hugsum um þetta samband við guðdóm-
mn. Því er samfara samband við aðrar verur úr öðrum
heimi en höfund tilverunnar. Móse og Elía komu til
Jesú á fjallinu. Englar ])jónuðu honum á örðugustu
stundunum. Til eru jafnvel ]>eir menn, trúaðir menn og
vitrir menn, sem eru sannfærðir um það, að sá, sem
Jesús nefnir „föður“, hafi ekki verið sjálfur skapari
tdheimsins, heldur einhver önnur vera, sem standi guð-
dóminum miklu, miklu nær en vér fáum gert oss í hugar-
lund. Svo er áreiðanlega um marga guðspekinga og ýmsa
13*