Morgunn - 01.12.1929, Blaðsíða 95

M 0 R G U N N
221
miðlum. Það gerði eg í þvi skyni að geta fengið vissu um
hreyfingar Mr. Husks. Hún hélt æfinlega í vinstri höndina
á honum og fékk að láta handlegg sinn liggja ofan á
vinstra handlegg hans. Meðan á fundunum stóð, gat hún
orðið vör við hverja hreyfingu, sem hann gerði. Hún sagði
mér, að hendur hans yrðu ískaldar og stífar, og i fundar-
lok var hönd hennar orðin alveg tilfinningarlaus, eftir. að
Husk hafði haldið í hana 1 */2—2 klukkustundir.
Rétt áður en andlitin birtust, fór ofurlítill skjálfti um
líkama miðilsins; að öðru leyti varð hún alls ekki vör við
neina hreyfingu á honum.
Þegar andlitin voru orðin sjáanleg, sáum við fyrir neð-
an þau massa af þvi, sem við köllum slæður, hvitt efni
líkt líni. Á einum fundi sagði John King, að hann ætlaði
að sýna okkur, hvernig hann byggi slæðurnar til. Hann
lagði lýsingarplötuna á borðið, lét lýsandi hliðina snúa upp
og lagði vinstri höndina á plötuna. Öll sáum við hann þá
standa milli vinkonu minnar, Mrs. Davis, og miðilsins, sem
var í djúpu sambandsástandi, og við sáum öll, að Mrs. Husk
og Mrs. Davis héldu höndunum á miðlinum. Þá lyfti John
King upp hægri hendinni, og sagði okkur að taka nú vel
eftir. Út frá hægri hendinni á honum streymdi nú eitthvað,
sem líktist reyk, og hann færði höndina upp og niður uppi
yfir vinstri hendinni. Þessi reykur þéttist ört og við sáum
vinstri höndina þekjast af efninu, sem nú var orðið líkast
músselíni. Það þéttist meira og meira fyrir augum okkar,
þangað til höndin var alveg hulin. Þá ldó John King og
sagði: »Svona förum við að því að búa til slæður. Það er
einstaklega auðvelt þeim, sem kann það.« Við þökkuðum
honum öll fyrir þá góðsemi hans, að sýna okkur þetta
yndislega fyrirbrigði.
Mrs. Davis sagði mér seinna, að hún hefði fundið lík-
ama John Kings alveg þéttan milli sín og miðilsins.
Eg sá bróður minn líkamaðan, og nærri því á hverjum
fundi sá eg andavin minn Moonstone líkamaðan. Einu sinni
eða tvisvar söng lítill Indíáni kvæði með veikri og skjálf-
andi rödd.