Morgunn - 01.12.1972, Qupperneq 32

110
MORGUNN
að þess gæti nokkuð í einstökum atriðum þessa erindis — að
ekki sé meira sagt — að ég hafi ekki haft handbækur tiltækar
er ég samdi það. Og þó! Ágætir guðfræðingar hafa hlustað á
það án þess að gera athugasemdir, þótt ég bæði mn þær; lof-
uðu það meira að segja. Siðan hef ég verið svo önnum kafinn
við önnur viðfangsefni, að aldrei hefur orðið úr að ég legði í
það mikla verk að kanna heimildir nánar. Hins vegar var ég á
síðast liðnu hausti beðinn um að flytja erindi á fundi í Sálar-
rannsóknafélagi Islands, og varð þá úr að ég flutti þetta. Síð-
an var ég beðinn um að flytja það á fundi Sálarrannsóknafélags
Suðurnesja og loks um að leyfa birtingu þess í Morgni. Og
þakka ég hér með fyrir allar þessar viðurkenningar og bið
þeim blessunar.
Mun nú ráð að teygja ekki formálslopann lengur, þvi að það
er ekki meðal kosta erindis þessa að það sé stutt þó að það sé,
efnis vegna, ágripskenndara en æskilegast er. Er nú vonandi,
að gerðar verði leiðréttingar, fari ég rangt með einhver atriði í
sögusjónarmiðs-hluta erindisins, en það veki að öðru leyti þarf-
ar umhugsanir og jafnvel umræður.
I
Orðin „Heilög Þrenning“ eru, svo sem alkunna, sérstakt
guðfræðilegt nafn á Guði -—- sérstakt guðfræði-kristið sjónar-
mið á Guð. Ekki verður með sanni sagt að Biblían haldi því
sjónarmiði hátt á loft; nefnir hún hvergi nokkurs staðar, svo
að ég muni, nafnið „Heilög Þrenning“ né „Þrenningin11 né
heldur nafnið „Þríeinn Guð“.
Það var hin gríska guðfræði fyrstu alda Kristindómsins og, í
hennar fótspor, rómverslca guðfræðin og, í kjölfar hennar, mið-
aldaguðfræðin, sem mótuðu og meitluðu þessa aðalkennisetn-
ingu Kristinnar Kirkju um Guð — að Hann sé það sem kallað
er „þríeinn“, einn og þrennur í senn, „Faðir“, „Sonur“ og
„Heilagur Andi“ — einn — aleinn — sannur Guð.
I fomöld, sem þegar á drepið, voru itrekað háðar harðar deil-
ur innan Kirkjunnar um hversu nánar skyldi kveða á run skýr-