Barnablaðið - 01.12.1968, Blaðsíða 8

WARREN MILLER:
Hid óvœnta
Hversu oft hefur þú ekki orðið undrandi?
Áreiðanlega margoft, enda þótt reynsla þín
hafi ekki orðið svo stórkostleg, að hún hafi
komið í dagblöðunum með stórum og feit-
um fyrirsögnum.
Tökum til dæmis húsmóður, sem tapaði
handtösku sinni með 500 krónum í. Nokkr-
um dögurn síðar kom póstmaðurinn með
pakka til hennar. Innan í pakkanum var hand-
taskan, sem frúin hafði tapað og nú voru 1800
krónur í töskunni.
Eða hugsum okkur flugstjórann, sem rak
sig á húsþakið og fór í gegnum það á flug-
vélinni. Á einhvern hátt komst hann ómeidd-
ur út úr vélinni, og uppgötvaði, að hann var
á loftinu í sínu eigin húsi.
Og ennfremur, óvæntur straumbreytir sem
tekur eina og hálfa klukkustund að gera við,
orsakaðist af því að trommufeikari í hljóm-
sveit sló trommupinnanum upp í háspennu-
leiðslu. — Þetta var á slökkvistöð.
Eða hugsum okkur þetta dæmi. Þekktur
skurðlæknir gerir holskurð á sjúklingi og
fjarlægir úr maga hans fjórar litlar madressu-
fjaðrir, flöskupoka, þrjátíu og einn máhn-
vírsspotta, einn bolta og fjörutíu og einn smá-
stein.
Mjög er það ólíklegt að venjuleg mann-
eskja mæti nokkurn tíma svona reynslu. En
þó er það svo, að sérhver maður getur vænzt
þess að mæta alveg óvenjulegri reynslu á
livaða augnabliki sem er.
Hvað er það? Dauðinn!
Einhverjum getur fundizt það nálgast bylt-
angargjarnt hugarfar, að halda því fram að
dauðinn geti komið óvænt yfir okkur. Oft
er það sagt um dauðann, að hann sé annað
af tvennu sem örugglega mæti manninum
Það er viðurkennt sem staðreynd, að hver
einasti rnaður, verði að fara af þessum heimi
eftir vissan tíma. Samt er það jafnsatt, að
ausinablik dauðans kemur í flestum íilvikum
alveg óvænt yfir mennina. Ríki bóndinn, sem
Jesús talar urn í Lúkasar 12. kafla, var áreið-
anlega ekki sá fyrsti og ekki sá síðasti, sem
varð undrandi, er boðið kom til lians: „Á
þessari nóttu verður sál þín af þér heimtuð."
Hermaður nokkur, sem var í leyfi, stóð
ásamt fleirum, á lágum sjávarbakka og horfði
út yfir hafið. Æðandi öldurnar æddu að
landinu og brutu falda sína hvítfyssandi 20
metra fyrir neðan hann. En jafnt hann, sem
félagar hans, þóttist vera alveg á öruggum
stað. Svo var það, öllum að óvörum, að risa-
stór alda féll að ströndinni. Óðar en nokkur
vissi af, hafði lnin tekið hermanninn með
sér og sogað hann niður í djúpið. Hann
drukknaði.
Stúdent á vesturströnd Ameríku fletti sig
klæðum á baðströnd, sem hann kom á. Ná-
lega 50 metrum frá landi, lagðist stór, hvítur
hákarl að honum. Félagi stúdentsins, sem var
rétt hjá honum, gat bjargað honum með
naumindum í land. En áður en þrjár stundir
voru liðnar, var stúdentinn látinn af sárum
þeim, er hákarlinn veitti honum. Árás há-
karlsins kom algerlega óvænt, því að hákarlar
halda sig ekki í svo heitum sjó, sem þarna
var.
Fyrir stuttu gat að líta á forsíðu eins frétta-
blaðs margar tilkynningar um fólk, sem dáið
hafði skyndilega. Snekkja á Nílarfljóti hafði
oltið um, alveg óvænt. Tvö hundruð manns
8