19. júní - 19.06.1972, Qupperneq 40

Talað er um, að kenna megi fólki að fara með
vín. Að minni hyggju er það ekki kleift, þar sem
svo mörg atriði koma þar til greina, félagar, um-
hverfi, skapgerð og sálarástand hverju sinni. Hins
vegar tel ég, að drykkjusýki, alkóhólismi, sé
hreinn sjúkdómur. Á viðhorfið til áfengissjúklinga
að mótast af því hugarfari og þeir að hljóta með-
ferð í samræmi við það. Tel ég, að almennings-
álitið gagnvart áfengissjúklingum verði að breyt-
ast, því að erfitt verður að ná til áfengissjúklinga
með lækningu, á meðan samfélagið iítur ekki á
aikóhólisma sem sjúkdóm.
Er nokkuð fleira, sem þú vildir láta gera til
varnar ofnotkunar áfengis hér á landi?
I sambandi við hina almennu vínneyzlu íslend-
inga, mundi ég vilja láta fara fram víðtæka rann-
sókn á orsökum víndrykkju hér á landi. Því hefur
verið haldið fram, að ofnotkun áfengis eigi ræt-
ur sínar að rekja til lífsflóttans. Lífsflótta má
rekja til öryggisleysis í lífi mannanna.
Hverjar telur þú vera ástæður öryggisleysistil-
finningar manna?
Persónulega tel ég öryggislcysistilfinninguna
stafa af þverrandi trú á Guði. Sem kennari hefði
ég ekki verið fær um að horfast í augu við sum
vandamál, sem ég hefi orðið að glíma við, ef ég
hefði ekki trúað á handleiðslu Guðs. Trú grund-
vallast á persónulegri reynslu einstaklingsins og
verður aldrei sönnuð með vísindalegum aðferð-
um, má í því sambandi nefna bænasvör trúaðra
manna, sem þcir, sem ekki trúa, líta á sem til-
viljanir. Kristin trú grundvallast á kærleiksboð-
orðinu. Og væri því fylgt eftir, mundu mörg vanda-
mál mannlegs lífs gufa upp. En gagnvart Guði
finn ég að sjálfsögðu vanmátt minn og veikleika.
Fi iii iii |iláss
Þóra Einarsdóttir er löngu þjóðkunn kona fyr-
ir afskipti sín af mannúðarmálum. Meðal starfa,
sem hún hefur haft á hendi á sviði félagsmála,
er formennska í Hjálparnefnd stúlkna. Við hitt-
umst eina kvöldstund og ræddum störf Hjálpar-
nefndar stúlkna. Einnig barst talið að því, sem
betur mætti horfa í þeim efnum.
Svona í upphafi samtals okkar, hvað viltu segja
um starfsvið nefndarinnar?
Milli fslands og Danmerkur er til gamall
samningur, sem fjallar um dvöl íslenzkra stúlkna
á upptökuheimilum í Danmörku.
1959 skipar menntamálaráðherra nefnd til að
annast vistun stúlkna erlendis samkvæmt þessum
samningi. f apríl 1968 tók ég við formannsstörfum
í þessari nefnd samkvæmt beiðni ráðherra. Með
mér í Hjálparnefnd stúlkna eru nú Bjarki Elías-
son, yfirlögregluþjónn, frá lögreglunni og Þorkell
Þórðarson, framfærslufulltrúi hjá Reykjavíkur-
borg.
Hvert er helzta vandamál þeirra stúlkna, sem
þið hafið sinnt á undanförnum árum?
Meirihluti þeirra stúlkna, sem nefndin hefur
verið beðin fyrir, hefur átt við áfengisvandamál að
stríða.
Frá hvaða aðilum berast flestar beiðnir?
Aðallega frá lögreglunni, geðlæknum og vanda-
mönnum stúlknanna.
Hvernig hefur gengið með vistun fyrir kon-
ur, sem eiga við áfengisvandamál að stríða, í Dan-
mörku?
Þegar nefndinni varð ljóst, að áfengisvanda-
málið var aðalvandamálið, kynnti hún sér tilhög-
un slikra heimila í Danmörku vegna fyrrgreinds
samnings, en hæli, sem eingöngu erufyrirdrykkju-
konur og veitt geta viðeigandi læknisþjónustu, eru
ekki til í Danmörku. Að vísu eru til í Danmörku
upptökuheimili fyrir ungar stúlkur, en þær konur,
sem flestar umsóknir bárust út af, voru komnar
yfir þann aldur.
Hver voru þá úrræði nefndarinnar?
Með samþykki menntamálaráðherra leitaði
nefndin þá til Noregs um vistun fyrir konur, sem
eiga við áfengisvandamál að stríða. Var nefndinni
falið að ná samkomulagi við hlutaðeigandi yfir-
völd í Noregi um vistun drykkjukvenna á hæli
fyrir drykkjukonur. Fékk nefndin sjúkrapláss fyr-
ir 5 konur, sem fullsetin hafa verið eftir því, sem
ástæður hafa leyft.
38
19. JÚNÍ