Sameiningin - 01.06.1906, Blaðsíða 16

112
farast hcnum um þaö þessi sterku orð: „Vér getum ekki um
þaö efazt, að Tahpanhes — fyrsti staðrinn á leiöinni til Egypta-
lands—hafi veriö stööugt hæli fyrir Gyðinga meðan land þeirra
lá undir árásum Assýríumanna, einkum fyrir þá sök, aö fólkið,
sem þar varö fyrir þeim, var ekki tómt egypzkt fólk, heldr
blendingr erlendra þjóða, einkunr Grikkir. Þarna var upp-
spretta, er grísk orö og nöfn gátu hceglega streymt frá inn í
hina hebresku tungu löngu fyrir tímabil það, sem við Alexand-
er er kennt. Og rná vel vera, aö hin grísku hljóðfœra-nöfn hafi
verið komin inn í tungu Gyðinga áðr en Jerúsalem féll og kveð-
ið þar viö í forgörðum Salómons-musteris.“
En annað er ervitt í bók Daniels, sem langt um meir hefir
borið á. Það er Bcltsasar cg það, sem um þann rnann er sagt.
Einvaldsdrottni þeinr er svo lýst sem hann hafi verið síðasti
Babýlonar-konungrinn, cg að hann hafi beöið bana á þeirri nótt,
er her Sýrusar vann hina babýlonsku konungshöll. En'eftir
þvi, sem út leit, þekktu fcrnir rithöfundar, sem minnast þess
þáttar í sögu Babýlonar, engan konung með því nafni. Siðasta
konung þess rikis nefna þeir Nabonadius eða Nabonidus. Stein-
spjalda-minnismörkin, sem úr jörðu hafa verið grafin, staðfesta
frásögu þeirra með því, að konungr sá hafi heitið Nabonahid.
Augsýnilega varð þvi ekki haldiö frani, að Beltsasar væri að
eins annað r.afn, senr Nabonahid hafi borið, og að það hafi sam-
tíðarmönnum hans verið kunnugt. Og fór þá uppfuni Daní-
elsbókar að verða enn þá grunsamari. Atburðir þeir, sem þar
cr frá sagt úr æfisögu Be’tsasars, eiga engan stað í æfisögu Na-
bonahids. Hinn síðarnefndi dó ekki, þegar höllin var tekin.
Hann var alls ekki í Babýlon, þegar borgin var unnin, og hann
.lifði svo árum skifti eftir að babýlonska ríkið var komið undir
yfirvald Persa.
Fyrsti ljósgeislinn ráðgátu þessari til skýringar kom með
því, er áletran nokkur fannst í musterisrústum í Mugheir. Það
var skýrsla eitir Nabonahid eða í hans nafni um viðgjörð á liofi
því, er kennt var við Sin, mánaguðinn, svo hljóðandi: ,.Aö því
er mig sncrtir, Nabonnidus, Babýlonar-konung, þá frelsaðu mig
frá synd gegn þínum rnikla guðdómi, og veit mér aö gjöf líf
hinna fyrri fjarlxgu daga; cg að því er snertir Beltsasar. elzta
soninn, afsprengi hjarfa mins, þá lát óttann við þinn mikla guð-
dóm vera í hjarta hans, cg lát ekki synd fá vald \-fir honum, —
lát hann mettaöan verða af fylling lífsins.“ Þetta hrindir burt
öl'.um efa um það, að Beltsasar sé sannsögu.leg persóna þess
tíma cg að hann hafi veriö erfingi að babýlonska konungshá-
sætfnu.