Sameiningin - 01.01.1920, Síða 17

17
þá gert það, sem oss ella væri algerlega um megn. Kristnum
mönnum hættir til að gleyma þ«ssu, eða gá alls ekki að því, að
þeir eru meira en menn, þegar Drottinn er með þeim og þeir
gera það, sem hann býður þeim, algerlega í trausti til hans.
peir eru ekki imeira en menn fyrir neitt það, isem þeir hafa fyrir
eigin kraft og ágæti, heldur að eins fyrir náðar-nálægð Guðs og
náðar-kraft þanm, sem ihann veitir þeim.
Pað er til gömul sögn um veglega borg. Á veggnum einum
hékk hljóðfæri. Á því lá þykt lag af ryiki, og strengir allir í því
voru 'Slitnir. Enginn vissi til hvers það var. Svo kemur einn
dag ókunnur maður til borgarinnar. Hann lítur hugðnæmt til
hörpunnar á veggnum. Hann tekur hana ofan og fer nærgætn-
islega og viðkvæmnislega höndum um hana. purkar rykið af
henni og bætir strengina slitnu. Svo lætur hann fingurna
leika hægt urn -strengina; en þá heyrist hljómur, isem vekur
undrun og aðdáun allra viðstaddra. Aldrei hafði þeim komið
til hugar, að aðrir eins tónar væru til í hlutnum þessum óásjá-
lega á veggnum. Nú skildu þeir, að hér var kominn meistarinn
sjálfur.
Merking dæmisögunnar er augljós. Hún á að minna oss á
það, að þegar Drottinn. kemur til vor, meistarinn sjálfur, sem
oss hefir skapað og þekkir 'því svo vel möguleikana alla hjá oss,
og veit svo vel líka, hvað að gengur, — og þegar hann fær að
fara höndunum sínum um oss og dusia af oss rykið, — ryk
syndar og ills vana, og hætir í oss strengina brostnu, fyrst og
fremst strenginn, er tengdi oss við Guð, en slitnaði fyrir synd-
ina,— og fær svo isjálfur með anda sínum að að leifca á streng-
ina, -— þá heyrast tónar, sem enginn áður 'hafði hugboð um að
væru til ‘í oss, — tómar nýs söngs, fagnaðar og kærleika.
ó, látum hann þá, meistarann sjálfan, fá að komast betur
að css á árinu og fá bætt það, sem í oss er brákað og brostið,
svo að hann nái fegurri tónum úr oss á árinu, tónum hins nýja
söngs safnaðar Drottins. pá höldum við áfram syngjandi við
verkið vort í Jesú nafni. Við óttumst ei skýin fram undan oss,
þótt svört sé, en göngum inn í þau með Jesú. pá birtir óðum.
— Amen!
N. S. Th.
--------o--------
Vargöld í landi.
Glæpir gjörast nú hryggilega tíðir hér í álfu, einkum í
Eandaríkjunum. Aldrei hefir víst verið jafn-mikið um rán,
húsbrot, morð og aðra stórglæpi, síðan á fyrstu landnámstíð.
Iteyndar er ekki gott að segja fyrir víst, hve langt þessu guð-
leysi hefir skilað áfram á síðustu mánuðum, því að nákvæmar