Búfræðingurinn - 01.01.1940, Side 118

112
BÚFRÆÐINGURINN
sem snýr lienni æí'inlega upp
í vindinn og vegur á móti
þunga hennar, en aö framau
er spaðinn eða vindskrúfan.
Á milli spaðans og vélarinn-
ar er járndiskur, scju hlífir
henni fyrir vætu; jafnframt
er hemillinn, sem vélin er
stöðvuð með, settur í sam-
band við liann. Spaðinn er
smíðaður úr tré, 3 cm þyklcu
borði, 12 cm. breiðu og 2.27 m
löngu. Á lárétta ás vélarinnar
er, auk vindspaðans, fest
járnstöng með stál])lötu sitt
á hvorum enda, þannig að
spaðinn og járnstöngin
mynda kross; er þetta vind-
slillir vélarinnar, sem keniur þvi til' leiðar, að snúnings-
liraðinn verðnr nokkurn veginn jafn, þó að misvindasamt
sé, en auk þess er vindstillirinn þannig gerður, að hann
dregur úr aukningu snúningshraðans i mikluin veðrum.
Lóðrétti ás vélarinnar cr stutt pípa, sem hvilir í kúlu-
legu efst á grindinni eða turninum. Legima þarl' að liera
á einu sinni á ári. Er það allur sá áburður, scm véliu þarf.
Hemilstrengurinn liggur niður i gengnum lóðrétta ás
vélarinnar; hann þarf að vera úr stálvír og ná niður
undir jörð; er þá liægt að stöðva vélina neðan frá jörðu
með því að draga í hemilstrenginn og binda liann fastan
á snaga eða því um líkt. Er talið ráðlegt að láta vélina
ekki snúast i aftaka veðrum.
Rafmagnið er leitt frá vélinni inn i íibúðarhúsið gegn-
um „amper-mæli“ í tvo 6 volta bílgeyma, sem tengdir eru
saman, svo að úr verður 12 volta spenna, sem er spennu-
styrkur stöðvarinnar. En stærðin er um 200 völt. Vega-
lengd frá stöðinni til geymanna er um 15 m.
Rafmagnið er svo leitt í íbúðarherbergi, auk þess