Frjáls verslun - 01.07.2002, Síða 63

m
Eg var upphaflega eigandi og lögmaður
fyrirtækis sem sá um sýninguna
ásamt breska sýningarfyrirtækinu
sem hratt henni af stað,“ segir Eiríkur
Tómasson. „Svo gerðist það af tilviljun að
sá sem hafði aðaflega verið í forsvari fyrir
þetta íslenska félag fluttist til útlanda og ég
fékk þetta í fangið og var þarna frá 1984 -
1990 og var þá á kafi í þessi samhliða lög-
mennsku.“
Auðvitað hefúr ýmislegt skemmtilegt
gerst í sambandi við sýninguna og Eiríkur
er tilbúinn til að rifja aðeins upp söguna:
„Það er mér minnisstætt þegar Patricia
Foster, sem margir þekkja af góðu einu og
var lengi sölustjóri sýningarinnar, kom í
Laugardalshöllina fyrsta sinn. Við héldum
sýninguna þar fyrstu skiptin og það dugði
okkur vel. Nema hvað, við vorum þarna að
vetrarlagi, sennilega um það bil hálfu ári
fyrir sýningu og Patncia og John Legate
komu til að skoða aðstæður. Þegar við kom-
um í Höllina, stóð þar yfir handboltaæfing
með tilheyrandi svitalykt og látum og þeir
sem þekkja Patriciu geta kannski gert sér í
hugarlund svipinn á henni. Þetta er kona
sem er ffemur ör í skapi og henni leist klár-
lega ekki á svo hún fórnaði bara höndum
og tilkynnti: Þessi sýning verður aldrei
haldin hér! Ekki til að tala um! Enda var
hún vön sérstöku sýningarsvæði og sýn-
ingarhúsum erlendis frá og það tók tals-
Eiríkur Tómasson, þrófessor í lögum við Háskóla Islands: „Við sögðum Bretunum að það
mætti búast við miklum fjölda almennings en þeir bara horfðu á okkur eins og við vœrum
eitthvað skrítnir. “ Mynd: Geir Ólafsson
„Við sýnum ekki hér!“
verðan tíma að róa hana niður og sannfæra hana um að þetta
yrði allt í lagi þegar að sýningunni kæmi. Það tókst þó og við
héldum glæsilega sýningu eins og alþjóð veit.“
Teppalagt á undan forseta Fyrsta sjávarútvegssýningin hér á
landi var fyrir mörgum fyrsta eiginlega sölusýningin og fyrsti
möguleikinn fyrir mörg fyrirtæki að kynna sig og sitt fyrir við-
skiptamönnum sínum þvi að fram til þess höfðu slíkar sýning-
ar einkum verið fyrir almenning. „Við sögðum Bretunum að
það mætti búast við miklum fjölda almennings en þeir bara
horfðu á okkur eins og við værum eitthvað skrítnir. Enda um
fagsýningu að ræða. Hér ríkja hins vegar þær aðstæður að all-
ur almenningur er á einn eða annan veg tengdur sjávarútvegi
og mikill almennur áhugi á honum. Þannig sögðum við Bret-
unum að vel gæti verið að eiginkona skipstjórans eða útgerðar-
mannsins réði ferðinni í fyrirtækinu og því væri fengur að því
að fá almenning inn á sýninguna en ekki bara útgerðarmenn.
En vegna þess að engin eiginleg vörusýning hafði áður ver-
ið haldin á Islandi, voru mörg fyrirtækjanna sein að koma sér
fyrir og Bretarnir voru satt best að segja dálítið kvíðnir kvöld-
ið fyrir sýningu þegar mörg fyrirtækin voru ekki farin að láta
sjá sig, hvað þá setja eitthvað upp. Þetta hefur nú breyst tals-
vert í áranna rás því auðvitað er mjög óhagkvæmt að vera að
vinna þetta allt í næturvinnu. En menn voru að leggja teppin
rétt áður en forsetinn kom og klára hverja aðstöðu fyrir sig
nokkrum skrefum á undan honum.“
Eiríkur segir þetta hafa verið mjög skemmtilegan tíma og
hann notið þess að vinna slíkt brautryðjendastarf. „Við
íslendingar stöndum í mikilli þakkarskuld við þau hjón, Pat-
riciu Foster og John Legate því þau höfðu það í gegn að sýn-
ingin var haldin hér í fyrsta sinn. John hefur verið fram-
kvæmdastjóri hennar frá upphafi, þar til nú að Marianne hin
danska tekur við og hann verður reyndar heiðursgestur á
þessari sýningu.“ 3!]