Morgunn - 01.06.1969, Síða 19

MORGUNN
13
hins stuðlaða og rímaða máls. Tungan sjálf öðrum þjóðtung-
um auðugri, sterkari, snjallari og mýkri, lagði okkur svo að
segja sjálf ljóð í munn. Ég held að fullyrða megi, að engin
þjóðtunga veraldar, hvorki fyrr né síðar, hafi gefið mögu-
leika til þess að skapa hugsuninni í ljóði sterkara, áhrifa-
meira, glæsilegra og fullkomnara form en íslenzkan. Samt
sem áður teljum við okkur nú í vaxandi mæli vera þess um-
komna að kasta þessu töframagnaða tjáningarformi, þess-
ari náðargjöf, sem tungan hefur veitt okkur og gefið um-
fram aðrar þjóðir, kasta þessu burt eins og hverju öðru
slitnu fati, sem komið er úr móð, en apa rímleysuna eftir
öðrum þjóðum í staðinn. Að sjálfsögðu er unnt að setja fram
hugsun, einnig skáldlega hugsun, í óbundnu máli. En sterk-
ustum tökum nær hún því aðeins, að hún sé ekki klædd í
tötra hversdagsmælginnar, heldur búin drottningarskrúða
hins stuðlaða og rímaða máls. Þá vekur hún verðskuldaða
athygli. Þá nýtur hún sín til fulls. Þá gleymist hún ekki. Þá
öðlast hún eilíft líf. Og ég er ennþá að vona það, þrátt fyrir
allt, að við bemm gæfu til þess að glata aldrei ljóðinu, því að
það er þjóðlegasti og dýrasti fjársjóðurinn sem við eigum,
næst sjálfri tungunni. 'Ég er að vona, að okkur hendi aldrei
sú ógæfa að gera spásögn Einars Benediktssonar að mai’k-
leysu:
Falla tímans voldug verk
valla falleg baga.
Snjalla ríman stuðlasterk
stendur alla daga.
En hvað er að segja um aðra listasköpun, málaralist okk-
ar og höggmyndalist? Einnig á því sviði hefur þjóðinni
hlotnazt náðargjöf umfram aðrar þjóðir. Guð hefur gefið
henni land, sem sennilega á engan sinn lika að fegurð og
tign, litauðgi og ljóma. Land, sem er í sannleika lifandi og
eilíft listaverk. Þess vegna á það að geta kveikt í sálum okk-
ar neista þjóðlegrar, skapandi listar, og hlýtur raunar að
gjöra það. Á þessum sviðum eigum við því hvorki að þurfa