Morgunn


Morgunn - 01.06.1969, Blaðsíða 70

Morgunn - 01.06.1969, Blaðsíða 70
64 MORGUNN það, að tíminn líður, enda þótt hann reynist okkur misjafn- lega bjartur og góður og okkur finnist hann stundum lengi að líða, þegar eitthvað amar að, en aðrar stundir of fljótar að hverfa, þegar allt leikur í lyndi. Þó er okkur sagt, að í raun og veru þokist þetta, sem við köllum tíma, ætíð áfram með sama hraða. Og hann ber okkur öll með sér þessa óvissu en þó einu og sömu leið, frá vöggunni til grafarinnar. Við segjum, að tíminn sé ævarandi, eigi sér hvorki upphaf né endi. En við vitum þetta þó ekki með neinni óyggjandi vissu. Við höldum það bara. Enginn veit hvað tíminn er í raun og sannleika. Elífð tímans er hugtak, sem við ekki fáum skilið né skýrt. Hitt vitum við aftur á móti öll, að okkar tími, tími þinr. og tími minn, hann er takmarkaður að minnsta kosti hér á jörð. „Enginn veit sína ævina fyrr en öll er“. Þetta er máls- háttur eða spakmæli, sem við öll kunnum og vitum, að er sannur. 1 honum felst ekki aðeins það, að framtíðin er jafn- an hulin móðu og mistri, og við ráðum mjög óljóst í það, hvernig hún muni verða eða hvað hún muni færa okkur, heldur er okkur einnig og engu siður hulið, hvað ævitími okkar hér kann að verða langur. Við vitum að vísu, hve miklu af þeim tíma við erum þegar búin að eyða, það er að segja, hvað við erum orðin gömul. Hitt vitum við aldrei, hversu mikið við eigum eftir af honum. Stundum heyrum við þannig tekið til orða, að tíminn sé peningar. Þetta má á vissan hátt til sanns vegar færa, enda þótt því fari harla f jarri, að tíminn verði okkur öllum að pen- ingum, eða við höfum öil mikið upp úr honum á þann hátt, enda öldungis óvíst, að okkur sé tíminn gefinn fyrst og fremst til fjár í bókstaflegum skilningi þess orðs. Enda kemur og munurinn á þessu tvennu harla fljótt í ljós, ef hugsað er um það. Þú þarft engan veginn að eyða pening- um þínum um leið og þú eignast þá. Þú getur safnað þeim í kistuhandraðann eins og karlarnir sumir gerðu í gamla daga. Þú getur lagt þá í banka og látið þá þar bera vöxtu af sjálfu sér og eytt þeim svo löngu seinna, þegar þig langar til eða
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120

x

Morgunn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunn
https://timarit.is/publication/668

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.