Morgunn


Morgunn - 01.06.1969, Síða 70

Morgunn - 01.06.1969, Síða 70
64 MORGUNN það, að tíminn líður, enda þótt hann reynist okkur misjafn- lega bjartur og góður og okkur finnist hann stundum lengi að líða, þegar eitthvað amar að, en aðrar stundir of fljótar að hverfa, þegar allt leikur í lyndi. Þó er okkur sagt, að í raun og veru þokist þetta, sem við köllum tíma, ætíð áfram með sama hraða. Og hann ber okkur öll með sér þessa óvissu en þó einu og sömu leið, frá vöggunni til grafarinnar. Við segjum, að tíminn sé ævarandi, eigi sér hvorki upphaf né endi. En við vitum þetta þó ekki með neinni óyggjandi vissu. Við höldum það bara. Enginn veit hvað tíminn er í raun og sannleika. Elífð tímans er hugtak, sem við ekki fáum skilið né skýrt. Hitt vitum við aftur á móti öll, að okkar tími, tími þinr. og tími minn, hann er takmarkaður að minnsta kosti hér á jörð. „Enginn veit sína ævina fyrr en öll er“. Þetta er máls- háttur eða spakmæli, sem við öll kunnum og vitum, að er sannur. 1 honum felst ekki aðeins það, að framtíðin er jafn- an hulin móðu og mistri, og við ráðum mjög óljóst í það, hvernig hún muni verða eða hvað hún muni færa okkur, heldur er okkur einnig og engu siður hulið, hvað ævitími okkar hér kann að verða langur. Við vitum að vísu, hve miklu af þeim tíma við erum þegar búin að eyða, það er að segja, hvað við erum orðin gömul. Hitt vitum við aldrei, hversu mikið við eigum eftir af honum. Stundum heyrum við þannig tekið til orða, að tíminn sé peningar. Þetta má á vissan hátt til sanns vegar færa, enda þótt því fari harla f jarri, að tíminn verði okkur öllum að pen- ingum, eða við höfum öil mikið upp úr honum á þann hátt, enda öldungis óvíst, að okkur sé tíminn gefinn fyrst og fremst til fjár í bókstaflegum skilningi þess orðs. Enda kemur og munurinn á þessu tvennu harla fljótt í ljós, ef hugsað er um það. Þú þarft engan veginn að eyða pening- um þínum um leið og þú eignast þá. Þú getur safnað þeim í kistuhandraðann eins og karlarnir sumir gerðu í gamla daga. Þú getur lagt þá í banka og látið þá þar bera vöxtu af sjálfu sér og eytt þeim svo löngu seinna, þegar þig langar til eða
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116
Síða 117
Síða 118
Síða 119
Síða 120

x

Morgunn

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunn
https://timarit.is/publication/668

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.